Сустрэча з зімовымі анёлкамі

Дакументацыйныя здымкі

Звычайна мы выязжаем "на птушак" па нядзелях. Але калі ёсць магчымасць і  асаблівыя прычыны выехаць у іншы дзень, то тады планы мяняем і едзем  ... у суботу)

Так атрымалася і ў гэты раз- у пятніцу выпаў невялікі снег, які дазваляе нашмат лягчэй паглядзець зімуючыя ў нас віды вераб'іных з Арктыкі. Тады яны звычайна трымаюцца бліжэй дарог ці ўвогуле харчуюцца насеннем пустазелля на ўзбочынах.

Сёлета зіма нас не балуе зімовым надвор'ем, і мы не бачылі яшчэ ніводнага рагатага жаўрука. Таму і вырашылі  выязжаць у суботу, пакуль снег яшчэ ляжыць.

За горадам снега аказалася не так многа для "ідэальных" назіранняў, але надзеі мы не трацілі і вось Юра ўскрыкнуў: "Нейкія дробныя птушачкі на поле!" Мы  прыпыніліся і я стаў выглядваць - дзе ж яны і хто ж яны?

Узаранае поле выглядала вось так і без дакладнай арыентрыоўкі мне было  вельмі складана выглядзець птушачак у трубу:

Але тут нам яшчэ раз пашанцавала: яны сталі нізенька пералятаць на іншае месца і тут я ўжо разгледзеў і налічыў 6 рагатых жаўрукоў, якія то з'яўляліся на выступаючых скібах зямлі, то хаваліся за імі. І сняжуркі (Plectrophenax nivalis): адна, дзве, тры, пяць, 17...  больша 40! яны таксама перабаягалі  і часам  "дзюбалі" неякае невысокае пустазелле  правее жаўрукоў.

Да птушак было далекавата, але мы спадзяваліся, што яны будуць пералятаць. Так і атрымалася. Але сняжуркі - ці зімовыя анёлкі як я іх заўсёды называю за ярка-белыя крыльцы ў палёце - не падпускалі нас  блізка і хаця час  ад часу і сядалі на дарогу каб назбіраць там гастралітаў, трымалі дыстанцыю і нічога з  добрых фотак так і не выйшла.

Але сустрэча адбылася і гэта радавала найбольш!

Тым больш пасля абеду увесь снег навокал растаяў і шанцы на яшчэ адну сустрэчу зніклі разам з ім.

03-02-2018, Гарадзеншчына. Падрабязней ТУТ

Аўтар- Дзьмітры Вінчэўск