Гэта быў звычайны восеньскі дзень з рэшткамі снега на зямлі і дрэвах. І нават крыкі сойкі (Garrulus glandarius) наперадзе мяне таксама спачатку выглядалі звычайна - ці мала ў яе прычын, каб гучна і непрыемна крычаць? Але крыкі не сціхалі і, здаецца, соек, якія крычаць, стала больш адной. Я паспрабаваў знайсці іх у аб'ектыў і ўзрадаваўся, што не прайшоў міма: аказалася, што на адным з многіх высокіх дрэваў на схіле да Нёмана соек было не адна, а тры. А акрамя іх, амаль незаўважна сярод галін ліпы сядзеў шуляк-карагольчык (Accipiter nisus)!
І насуперак звычайнаму сцэнару, калі драпежнік набліжаецца да ахвяры, тут сойкі даволі хутка праляталі-пераскоковалі з галіны на галіну і дапамагалі сабе крыкамі да шуляка і ён не вытрымаў, і адляцеў.
А сойкі, якія паспяхова здзейснілі тое, што называецца тэрмінам mobbing, яшчэ нейкі час заставаліся навокал месца адпачынку шуляка.
18-11-2025, Гродна
Аўтар -Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ