Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Апошняя амялушка

Мы прызвычаіліся бачыць амялушак (Bombycilla garrulus) зімой і ў большых ці меншых групах.. Аднак прылятаюць яны да нас калі зіма хутка пачнецца, не ў нас, а на поўначы і светлавы дзень скароціцца там настолькі, што нават мясцовыя ягады не змогуць кампенсаваць страты энергіі марознымі і доўгімі ночамі.

Таму часта першых амялушак можна ўбачыць у нас ужо ў кастычніку, а апошніх часам нават і ў пачатку мая. Але і красавіцкіх убачыць нялёгка, таму сустрэча, ды яшчэ з асобнай птушкай, мяне прыемна здзівіла.

Зразумела, што яе хутчэй за ўсё прывабілі старыя дрэвы з амялой, дзе  птушка спаокйна сядзела і нават спала час ад часу.

Знайсці ракурс, каб сфатаграфаваць яе праз хіраспляценне разнастайных галін і галінак аказалася няпроста, але амялушка нікуды не спяўалася,таму і я таксама.

Прыкладна праз поўгадзіны птушка недалёка пераляцела ў стары і шарападобны кусцік амялы і ...растварылася ў ім. Яе зусім не было бачна наступныя хвілін 4, - амялушка яўна харчавалася ягадамі. А потым, пад'еўшы, яна села на іншую старую яблыню побач, дзе здымаць яе было ўжо прасцей і цікавей.

І тут пачалося самае цікавае - амялушка якая і так выглядае як зменшаная копія какаду, пачала перабагаць, прыгнуўшыся, як папугай, па тоўстых галінах і раптам паляцела ў бок недалёкага тут Нёману! Я не зразумеў гэтага манеўру, ажно ўбачыў што птушка села на сцябліну вярбы і п'е ваду! 

Потым яна вярнулася, ізноў адпачнула некалькі хвілін і яшчэ з'ела 2-3 ягады на іншым кусціке амялы, ужо на высокай бярозе побач. Пачало змяркацца і я заставіў амялушку адпачываць - раней ці пазней ёй спатрэбіцца шмат энергіі, каб вярнуцца на поўнач на месцы гнездавання. Няхай спакойна назапашвае яе ў тым ліку і на нашых амёлах)

Гродна, 04-04-2021

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі