Лескі-завірушкі: Вымушаная адкрытасць

Дакументацыйныя здымкі

Першыя гронкі чорнай бузіны пачарнелі не так даўно - каля тыдня назад. І дзякуючы гэтаму я спачатку ўбачыў, а потым змог растлумачыць сабе незвычайныя паводзіны лесак-завірушак (Sylvia curucca), якія адразу пачалі актыўна есці ягады.

Хаця лескі-завірушкі - даволі звычайныя птушкі ў нашых паселішчах і па-за імі, пачуць іх тараплівую і простую песенку нашмат лягчэй, чым убачыць, тым больш - сфатаграфаваць. А ўсё з-за таго, што не любяць яны сядзець адкрыта, стараюцца трымацца сярод лістоты кустоў ці дрэваў.  А з бузіной атрымалася так, што раз за разам лескі хаця і прыляталі на куст і хаваліся ў ім, але ягады вылазілі есці і сядалі на чорныя гронкі амаль заўсёды адкрыта. І я не адразу зразумеў: чаму так адбывалася і што прымусіла іх змяніць паводзіны?

А потым здагадаўся: спелых ягад пакуль было параўнальна мала, гронкамі яны паспелі толькі на адным кусце і амаль усё спелае знаходзілася вонкі куста з аднаго яго боку - з усходу. Таму, каб нешта спелае з'есці, лескам прыходзілася пастаянна вылазіць на адкрытыя месцы, бо ўнутры яны нічога ядомага яшчэ не маглі знайсці. Яны гучна і незадаволена цыкалі, потым пачыналі шавяліцца галінкі і лісце бузіны і нарэшце паказвалася птушка, у якой не было іншага выбару чым сесці адкрыта і выбраць сабе спелыя ягады. 

Калі б мая здагадка аказалася правільнай, паступова, па меры паспявання ягад па-за вонкавым бокам куста, лескі тэарэтычна ўсё радзей мусялі б 'ламаць' сябе і сядаць на гронках адкрыта. Так і атрымалася - у апошнія дні з таго ж куста я чую ўсё менш цэкання і ўсё радзей бачу менавіта лесак-завірушак - яны выдатна хаваюцца ўнутры куста сярод лісця дзе пэўна і знаходзяць ужо спелыя ягады.

Гродна, 17 - 22.08.2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі