Ну вось і Вясна!

Дакументацыйныя здымкі

З самага  ранку было сонца, нечакана яркае пасля пахмурных і цёмных апошніх тыдняў.  Паўсюль навокал безперапынна спявалі вялікія і сінія сініцы, хаця адчуваўся яўны марозік. І раптам, з самага края скверыка я пачуў такую знаёмую і такую нечаканую песеньку. Не можа быць! Але так і ёсць - гэта спяваў шпак (Sturnus vulgaris)! 

Я падыйшоў бліжэй і здзівіўся яшчэ больш - на невысокай ліпе, паблізу шпакоўні, сядзелі два шпакі - пара! 

Я хутка вярнуўся дахаты за фотаапаратам і ўбачыў больш - самец (хутчэй за ўсё) спяваў, а самка (хутчэй за ўсё)  ужо выглядвала з летка шпакоўні. А некалькі дзён назад я прачытаў цікавы артыкул пра асаблівасці міграцыі шпакоў з нашага рэгіёну Еўропы. З яго я між іншым даведаўся, што негледзячы на тое, што шпакі - бліжнія мігранты і гэтая група птушак  свае міграцыйныя паводзіны змяняе ў залежнасці ад надвор'я, і ў цёплыя зімы яны могуць зусім нікуды не адлятаць, і значыць і прылятаць у больш раннія вёсны нашмат раней, чым у познія, аказалася, што менавіта шпакі рэагуюць інакш - на працягласць светлай часткі сутак і яе змены. Дакладна так, як дальнія мігранты, якія зімуюць не ва ўмераным клімаце, а ў субтропіках, тропіках ці на экватары. Я дакладна ведаю, што  шпакі гэтай зімой нідзе паблізу не зімавалі. І, значыць з іх вяртаннем пачалася сапраўдная Вясна.

Гродна, 12-02-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі