Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

(Перад)зімовы зімародак. Частка І

зімародак

Пасля абеду паваліў снег, але было зусім не холадна і я вырашыў прайсці ўздоўж ракі. "Калі не сустрэну птушак, дык хоць зімовых краявідаў наздымаю" - падумаў. Аднак, канешне, усё ж спадзяваўся ўбачыць нешта цікавае. Так і атрымалася - неўзабаве перада мной, сярод тонкіх галінак вярбы, бліснуў кляйноцік. А без сонейка так умее рабіць толькі адна наша птушка, якая застаецца на зіму - звычайны зімародак (Alcedo atthis)!

Я памалу падыйшоў крыху бліжэй і адшукаў ракурс, каб галава птушкі трапіла паміж галінак. Зімародак яўна не збіраўся рыбачыць - кідацца ў ваду - адсюль, бо гэты куст быў даволі высока над вадой і вырас не з самага краю, не над вадой. Яму яўна не падабаўся нават дробны снег на галаве, ён час ад часу абтрэсваў яго, а потым пераляцеў:

Але сеў недалёка ад першага месца- на падобную галінку, толькі ніжэй і некалькі метраў далей. Месца гэтае было падобным да першага - хаця і бліжэй да вады, але таксама не над ёй. І калі праз хвіліны дзве птушка пераляцела яшчэ раз і зноў села ў густых галінах, але ізноў не над вадой, я зразумеў - - пэўна так зімародак спрабуе знайсці зручнае месца, каб перачакаць снегапад.

Але снег усё валіў і валіў, і хутка птушка нізка над вадой пераляцела на другі бераг. Пасля непрацяглых пошукаў, зімародак 'знайшоўся' і там - ён сядзеў на тоўстым тросе, які трымае ля прычалу старую баржу. І ўжо адтуль непаспяхова нырнуў за рыбкай. А потым пераляцеў некуды так, што я яго больш не знайшоў.

Аднак гэта была мая не апошняя сустрэча з зімародкам ў гэты снегапад...

Нёман у Гродна, 24-11-2022

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі

Працяг ТУТ