Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

(Перад)зімовы зімародак. Частка ІI

зімародак

Працяг, пачатак гісторыі ТУТ

Пасля таго, як першы зімародак паспяхова знік на супрацьлеглым беразе недзе за баржай, я працягнуў шпацыр па беразе Нёмана і дайшоў да мосціка праз Гараднічанку. Густы снег йшоў як і раней, але нешта мяне прымусіла пачакаць у вусці гэтай невялічкай рэчкі. І прадчуванне не падвяло і на гэты раз - прыкладна праз 5 хвілін на адну з тонкіх галінак на беразе Гараднічанкі завярнуў з боку Нёмана і сеў малады самец зімародка (Alcedo atthis)! Маладосць выдаваў шырокі шэры гальштук на грудзях і (здаецца) больш кароткая, чым у дарослых птушак, дзюба. А яшчэ паводзіны.

Памалу пачынаўся вечар, а зімародак яўна быў галодны - значыць за ўвесь - хаця і непрацяглы - дзень ён не змог злавіць сабе дастаткова ежы. Таму даволі ўважліва ўглядаўся у ваду пад вуглом ад сябе. Два разы беспаспяхова нырнуў, але вынырнуў пусты. Хаця першы раз, калі ён сеў пасля спробы на больш нізкую галінку і я думаў, што ён ужо з рыбкай, але я памыліўся. І ўсё з-за таго, што выразныя белыя вусы тапоршчыліся пад самай дзюбай і ў снегапад сапраўды былі вельмі падобныя на рыбку.

Пасля другой спробы птушка пераляцела амаль пад самы мосцік і там села трошкі далей ад вады на трубу - яўна адпачнуць, а не рыбачыць. А праз некалькі секунд зімародак паляцеў вышэй па плыні Гараднічанкі.

Але ў мяне засталіся яркія ўспаміны пра дзве сустрэчы з гэтым відам за дзень і некалькі здымкаў.

Гродна, 24-11-2022

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі