Наўрацці нехта здзівіцца, калі ўбачыць невялікую птушку, якая вісіць спіной (і галавой) уніз. Але гэтым разам з парай сініх сініц (Cyanistes caeruleus) усё было інакш.
Я ужо вяртаўся дахаты па набярэжнай Нёмана, калі здалёк пачуў іх гучную пераклічку. Цікава, што яна прыцягнула не толькі маю звагу - аднекуль збоку прыляцела трэцяя сіняя сініца, але пасля непрацяглай пагоні-пераследавання пэўна самца з гэтай пары, адляцела. І птушкі сталі няспешна, на невялікай адлегласці ад мяне, працягваць харчавацца:
Параўнальна невысокія вязы з тонкімі галінкамі толькі апошнімі днямі пачалі зелянець першымі пупышкамі. І тэарэтычна на гэта павінны былі адрэагаваць тыя насякомыя і іх лічынкі, якія імі харчуюцца. Ну а сініцы адразу пачалі шукаць тых з іх, якія ўжо вылезлі пасля зімы і хаваюцца з ніжняга боку галінак. Прычым абшуквалі яны галінкі знізу не час ад часу, а амаль увесь час! Пэўна там шанцы некага знайсці былі яўна большыя - але не гэтым разам. Значна пахаладала і тыя насякомыя, якія і павылазілі, пэўна ізноў пахаваліся - прынамсі я так і не заўважыў вельмі паспяховых пошукаў сінічак за прыкладна 10 хвілін маіх назіранняў.
Толькі аднойчы адна з птушак прысела на вялікі камень няспешна папіць з мініятурнай калужынкі ў паглыбленні:
А так пошук ежы працягваўся і калі я сыйшоў.
24-04-2021, Гродна
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
__________________________
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ