Смелыя круцігалоўкі. Частка І

Яшчэ ў пазамінулым годзе мне пашчасціла выпадкова ўбачыць не зусім звычайнае месца гнездавання нашых самых дзіўных дзятлаў – круцігаловак (Jynx torquilla) у пойме рэчкі Гараднічанкі.  Ім аказалася не дупло ў нейкім высокім ці нават старым дрэве, якія ёсць тут, а … старая шпакоўня. У той год птушкі паспяхова вывелі ў ёй птушанят.

У мінулым годзе ў мяне не знайшлося часу праверыць, ці круцігалоўкі занялі тую ж гнездавую скрыню, але ў гэтым птушкі аказаліся на месцы.

У іх ужо яўна былі птушаняты, але пачуць іх здалёк не атрымлівалася нават калі бацькі ‘ныралі’ праз ляток з дзюбай, поўнай лічынак мурашоў. Дарослыя ж птушкі тым больш падляталі, кармілі малых і адляталі моўчкі – іх ‘дом’- шпакоўня, знаходзіўся зусім адкрыта на параўнальна невысокім шасце каля ўваходу на агароджаны высокім шчыльным плотам вучастак са старой хатай побач. І зранку ды ўвечары, а ў выходныя і амаль увесь дзень там хадзілі, размаўлялі і рабілі свае розныя справы людзі. Чаму птушкі для гнездавання выбралі менавіта такую шпакоўню і ў такім месцы, для мяне застаецца загадкай – хіба толькі таму, што ўсе лепшыя і больш ‘зацішныя’ гнездавыя штогод калі круцігалоўкі вяртаюцца з зімоўкі, ужо занятыя шпакамі?

Звычайна дарослыя птушкі стараліся як мага хутчэй і незаўважна апынуцца ўнутры гнязда і пакарміць птушанят, а вось пасля гэтага маглі нават хвілінамі сядзець на шырокім даху шпакоўні і або амаль нерухома аглядаць наваколле, або пераскоквакалі па ім з месца на месца, дэманструючы сваё камуфляжнае апярэнне з розных бакоў.

Гродна, 15-16.06.2023

Працяг гісторыі ТУТ

Аўтар – Дзьмітры Вінчэўскі