Необычные белки

11 мая с.г. на старой ольхе, растущей недалеко от левого берега реки Лососянка (г. Гродно, район Фолюш) впервые в жизни увидел белок – частичных альбиносов.

Две из трех молодых белок значительно отличались по окрасу.

Автор - Николай Гулинский

Фотаздымкі

Каментары

Магчыма, што гарадзкое жыццё са значна меншай колькасцю натуральных драпежнікаў вінаватае - такая неадпаведная віду афарбоўка захавалася таму, што ніхто такіх дзіўных вавёрак яшчэ не з'еў. Драпежнікі звычайна хутка вылічваюць і лапаюць менавіта такіх жывёл, якія вылучаюцца на фоне іншых.

Калі такіх альюіносаў развядзецца, і стане больш, чым звычайных, то на іх фоне будуць вылучацца асобіны з дзікай афарбоўкай, і драпежнікі, тэарэтычна, будуць у першую чаргу лапаць звычайна афарбаваных ваверак.

Больш правільна называць такіх жывёл леўцыстамі (з недахопам пігменту), чым альбіносамі (з адсутнасцю пігменту). Тэарэтычна правільна. Але для гэтага леўцысты з самага пачатку павінны мець перавагу ў выжывальнасці дзякуючы такой афарбоўцы або генетычна звязаным з ёй іншым рысам. А пакуль гэтага няма рамножыцца так, каб на іх фоне вылучаліся адзінкавыя рыжыя вавёркі шанцы блізкія да нуля.