Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

"Выратаваць шараговага шуляка"

шуляк-галубятнік

Дакументацыйныя здымкі

Гэтая гісторыя пачалася як звычайна бывае ў падобных выпадках. Прыкладна ў 16.30 патэлефанаваў мой стары знаёмы з гарадзкой інмпекцыі аховы прыроды і сказаў, што ў адным са шматпавярховікаў на вуліцы Паповіча, на 8-м паверху на лесвічнай клетцы ў пад’ездзе, па словах жанчыны, сядзіць ‘арол памерам па калена’. Гучала гэта настолькі непраўдападобна, што такое цяжка было б выдумаць. У мяне былі 2 ‘рабочыя’ варыянты: гэта шуляк-каргольчык ці шуляк-галубятнік (Accipiter gentilis). Але апісанне памераў яўна не адпавядала ніводнаму з іх. І я пагадзіўся з’ездзіць і паглядзець хто гэта можа быць і калі будзе трэба, дапамагчы птушцы выбрацца на волю.

Праз некалькі хвілін мы ўжо ехалі па названаму адрасу і яшчэ праз хвілін 10 ужо прыпаркаваліся ў двары дзевяціпавярховага, стандартнага, савецкай пабудовы, дома. Незвычайным там было толькі тое, што як раз насупраць верхніх паверхаў, у двары, на бярозах была невялікая грачыная калонія. І яшчэ ніводнае з вокнаў пад’езда не было разбітае, таму заставалася незразумелым, як той ‘арол’ мог трапіць унутр.

І тут пачаліся розныя цяжкасці, якія пераследавалі нас амаль усю наступную гадзіну. Па-першае, аказалася, што тэлефанавала наконт птушкі жанчына, якая не жыве ў патрэбным нам пад’ездзе, а пра птушку паведаміў ёй сын, які там выйшаў ад рэпетытара. Таму і ўваходныя дзверы ў пад’езд яна нам адчыніць не магла. З 5 ці 6й спробы ўсё ж пад’езд нам адчынілі і мы трапілі ўнутр. Я прапанаваў падымацца пешшу, таму што птушка магла пераляцець на любы паверх - калі б захацела.

Ужо на 6-м паверсе на прыступках з’явілася свежае, дробнае пер’е шызага галуба, якое яўна паходзіла са здабытай ‘нашым’ драпежнікам птушкі. Паступова яго станавілася ўсё больш, а на 8-м курцамі былі прыадчынены ўверх абедзьве фрамугі пад’езднага вакна – іншага рэальнага шляху, каб заляцець унутр за галубом, уявіць было немагчыма. Хутка аказалася, што шуляк-галубятнік – а гэта быў ён (ці хутчэй яна, бо самка) сядзела вышэй апошняга паверха, за рашоткай, за якой лесвіца вяла на паддашша. А на дзвярах туды быў замотаны ланцуг, на якім вісеў замок.  

Быў ужо пачатак шостай і ў ЖЭСе, у якім быў ключ ад замка, нікога не аказалася. Ратаўнікі, да якіх у рэшце рэшт прыйшлося звярнуцца, бо ў нас былі думкі пра тое, што ланцуг можна разрэзаць спецыяльнымі гідраўлічнымі шчыпцамі, адмовіліся прыехаць. Але замест сябе прыслалі аварыйную службу. Тая прыехала вельмі хутка і як ні дзіўна, з 4й спробы змаглі падабраць патрэбны ключ і адчынць дзверы да шуляка. На прыступках, якія вялі на паддашша, ляжаў аб’едзены шызы голуб, а шуляк лятаў туды-сюды пад столлю або зусім побач са мной.

Пакуль я думаў як мы яе тут зловім, птушка праляцела зусім блізка, я змог схапіць яе і прыціснуць да сценкі. Самая цяжкая частка справы была зроблена!

Усе разам мы спусціліся на ліфце і на вуліцы, па маёй просьбе, кіроўца аварыйшчыкаў дастаў аптэчку, ускрыў ампулу з ёдам і апрацаваў невялічкую ранку на сгібе аднаго з крылаў. Косткі ў птушкі не былі зламаныя, мы пафатаграфаваліся з мясцовай селебрыткай і я падкінуў яе ў гару. Шуляк добра паляцеў і сеў метрах у 20 ад нас на адно з недабудаваных гнёздаў гаркоў. Навокал адразу пачалася спачатку апніка сярод іх, а потым і спроба прагнаць драпежніка. Таму праз некалькі секунд птушка адляцела і знікла за домам. І дзякуй богу!

-------

А калі мы ужо вярталіся, я падумаў, што калі хлопчык быў невысокі, то пра ‘арла вышынёй па калена” ён мог і не падмануць)  

Гродна, 27-03-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі

Каментары

Цікавая гісторыя, а дакладней – незвычайная прыгода шуляка-галубятніка. Захапіўся паляваннем, і патрапіў у складанае становішча. Добра што "аперацыя" выратавання птушкі прайшла паспяхова. А добрыя здымкі застануцца на памяць.