Нерытуальны двубой

Зранку я сядзеў спіной да вакна за кампутарам, калі раптам пачуй характэрны трэск дразда-піскуна. Паблізу ад нашага дома гнездавых калоній гэтага віду я не ведаю, а недаедзеная рабіна за вакном нашай спальні наўрацці магла б справакаваць дразда на падобныя гукі трэвогі - ягадаў там хаця засталося і шмат, але яны пачаргнелі і наўрацці надаюцца да спажывання, тым больш бойкі за іх.

Таму пасля чарговай серыі гукаў я вызірнуў праз вакно і не пашкадаваў: зусім побач, на пасажаных мной некалькі гадоў таму дрэвах і кустах адбывалася сапраўдная бойка двух драздоў паміж сабой. Нічога падобнага раней ні ў гэтага віду, ні ў іншых я яшчэ не бачыў, таму што працягвалася гэта зацята і сур'ёзна, без надзеі на кампраміс ці здачу пазіцыі кім-небудзь з байцоў.

Яны кідаліся адзін на аднаго з адкрытымі дзюбамі і на зямлі, і на галінках на рознай вышыні, звальваліся, разляталіся на невялікую адлегласць на секунду-дзве і зноў біліся! Час ад часу раздавалася характэрнае патрэскванне, хвост уздымаўся ўгару і дзёргаўся разам з характэна апушчанымі ў драздоў крыламі, а адкрытая дзюба пэўна дапамагала кампенсаваць недахоп кіслароду, ну і сама па сабе такая птушка з адкрытай вострай дзюбай выглядала, канешне, страшней.

Пры мне два разы у дразоў вырываліся і ляцелі з ветрам па 1-2 дробных пёрка, а адзін раз, напэўна пасля ўдара дзюбай недзе ў спіну, з адной з птушак пасыпаліся некалькі дробных пер'яў. Пасля гэтага яны разляцеліся на некалькі секунд і я ўбачыў ... трэцюю птушку! "Самка" - адразу мільганула думка. "А перад ёй - прэтэндэнты на яе ўвагу і ўзаемнасць". Яна спакойна, як рэферы пад час двубою, сядзела троху вышэй і збоку ад байцоў. Але хутка не пашанцавала і ёй - адзін з самцоў (?) падляцеў і дзюбнуў недзе зверху і яе, тады бойка пачалася ізноў, у гэты раз усе тры птушкі адляцелі ўбок ад мяне так, што працягу і заканчэння я ўжо не мог бачыць.

Раней я не раз бачыў бойкі вераб'ёў і сініц, але самыя адказныя і блізкадыстанцыйныя часткі бойкі заўсёды заканчваліся на зямлі праз секунды пасля пачатку і птушкі разляталіся, зразумеўшы хто ў гэты раз мацней ці проста быў неправы, задзіраючы без сур'ёзных аснаванняў на тое суперніка.

Тут жа бойка драздоў выглядала як паядынак на знішчэнне раўных сабе па сіле, воле да перамогі і абставінах байцоў. Чаму яна адбылася менавіта так безкампрамісна, як і чым скончылася і хто насамрэч быў той трэцяй птушкай можна толькі здагадвацца. Але такое не забываецца.