Сірыйскія дзятлы: Восеньская пАра і як папіць на дрэве

Дакументацыйныя здымкі

Гэта быў звычайны халодны, цёмны восеньскі дзень з дробным дожджыкам. Я другі раз у жыцці йшоў па гэтай занядбанай вуліцы ў 'прыватным сектары'. Радавалі вочы толькі вялікія, у старым стылі, гароды каля многіх хат і рэшткі старых садоў. Раптам я пачуў ціхае пастукванне і даволі хутка ўбачыў дзятла на адным з тоўстых і высокіх дрэваў за плотам і збоку ад сябе. Птушка займалася пошукам ежы параўнальна недалёка і я хутка змог яе вызначыць як самца сірыйскага дзятла (Dendrocopos syriacus).

Гэты від я бачу ў горадзе нават не штомесяц, таму дастаў фотаапарат і пачаў сачыць за ім праз відашукальнік.  Дзяцел даволі хутка перамяшчаўся па рознай таўшчыні галінах, калі раптам я заўважыў, што зусім побач з ім пералятае і другі дзяцел! І гэтая другая птушка аказалася самкай таго ж віду!  Я аднойчы ўвосень ужо бачыў, як пара сірыйскіх дзятлаў адначасова адрывала кару і шукала ежу на тым самым дрэве, але ўсё роўна ўбачыць пару дзятлаў у па-за гнездавы сезон разам было нечакана.. 

Але як хутка аказалася, гэта было яшчэ не самае дзіўнае, што прадэманстравалі мне дзятлы.  Самка перамясцілася па доўгай, тоўстай і гарызантальнай галіне так, што апынулася пад адной з тонкіх, у яе абламанага канца і стала ўзірацца ў яе, падняўшы туды дзюбу.  І калі я падумаў, што гэта дзіўны аб'ект каб паспрабаваць дастаць з яго лічынак ці імаго насякомых, птушка высунула свой тонкі і доўгі язык і пачала злізваць кроплі вады, якія там звісалі (гэта добра бачна на адным са здымкаў)!

Працягвалася гэта некалькі секундаў, а потым птушкі пераляцелі далей ад плоту (і ад мяне) углыб сада і зніклі там. А я не пашкадаваў, што вырашыў паздымаць іх у дожджык.

Гродна, 14-11-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі