=Шулёнкі побач=

 11.09 Цярухоўскі раён.

І зноў цягне ну хоць на нейкі часочак збегці з гораду. Ды яшчэ вельмі хочацца нечым закусіць бёрдрэйс.

…Некалі чуў, што каля вёскі Івакі, што побач з Церухоўкай, на палях з азімымі, па восені, сустракаюцца гусі. Вядома, што ў восень, праз Беларусь праходзіць два асноўныя шляхі міграцыі гусей. Першы і самы вялі па колькасці праходзіць праз заходнюю часту краіны.

Другі, значна меньшы па колькасці мігрыруючых птушак, праходзіць праз самыя ўсходнія тэрыторыіі Гомельскай вобласці. Зразумела, што зараз зусім не падыходзячы час да назірання гусей, але ў марах на восень гэтыя птушкі існуюць. Таму і вырашыў я разведаць перспектыўныя мясціны.

На першы раз ўразіў рэльеф. Невялікія холмікі змяняюць больш дарослыя бугры. Між імі невялікія рачулкі. Іх выявіць вельмі проста па расліннасці уздоўж берага. Асобныя, маленькія астраўкі лесу раскінуты сярод усяго таго, што я апісаў вышэй. Зусім не тыповыя для палесся краявіды.

Напэўна такія цікавыя мясціны не могуць застацца без ўвагі птушак. Так і ёсць. Спачатку адбылася сустрэча позірка з сядзеўшымі на полі кнігаўкамі. Большаць з іх былі маладыя птушкі. А потым пачалося.

Адзін за другім паказваліся балотныя луні. Усяго налічыў 9 птушак. Прычым 8 з іх дарослыя самкі. Затым з’явілася пустэльга. Не памыляюся. У гэты год бачу птушку пяты раз. Усёроўна прыемна.

Вандроўка працягваецца па цікавым мясцінам. Уражваюць вялікія па плошчы сельскагаспадарчыя тэрыторыі.

Як заўсёды марыш убачыць нешта цікавае. А яшчэ лепш – зрабіць добры здымак прыемнай сустрэчы. Калі за рулем ды за птушкамі, пыходзіцца часта верцецца галаве. І вось у адзін з такіх паваротаў на лева, вока з тога ж боку заўважае птушку. Яна ўжо апынулася ззаду машыны. Ак заўсёды з першага позірку ўжо ёсць некаторыя развагі на конт віду. На гэты раз птушка нагадвала нейкага сокала. Бачу праз бінокаль шулёнка! Выкінуўшы ў паветра некалькі слоў. Атрымлівацца маналог “Шчасліваць”. Сапраўдны дарослы красатуля – самец. Дарэчы гэта ў вогуле другая сустрэча з гэтым відам. Першая адбылася ў мінулым годзе на тэрыторыі ТВП “Старая Віць”. Тады гэта была маладая птушка. Прыемна!

Але не ўсё так шчасліва. Пявярдуўшыся ў правую старану бачу яшчэ трох птушак. Дарослая самка, побач з ёй малады самец і самка. Пераляцеўшы да іх дарослы самец стварыў сям’ю. Зноў, паразмаўляўшы з паветрам, я стварыў яшчэ больш напоўнены прыемным маналог “Вялікая шчасліваць”.  Ды яшчэ ўдалося стварыць невалічкую фотасессію, пасля якой маленькая стайка шулёнкаў адляцела ў прасторы над полем. Заставіўшы пасля сябе толькі прыемнае…

Праз некалькі кіламетраў гаспадарства давольных думак вакол мяне дапоўніў яшчэ адзін малады шулёнак. Ну і зусім стала добра ад назірання за парай пустэльг. Спачатку палюючых са слупоў ЛЭП, а потым заняўшыхся сапраўднымі гонкамі ў восеньскім, сонечным небе.

Вось такімі былі былі прыемныя дзьве гдзіны назірання за птушкамі. Сапраўдныя “сакаліныя”.  З сваёй нечаканасцю і добрым зусім не восеньскім настроем.     

Нашы гэта шулёнкі, це не нашы, не ведаю. Але сустрэча прыемная!