Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Мароз і сонца. І крапіўнік

Не ўсе крапіўнікі (Troglodytes troglodytes) стараюцца (ці могуць?) заняць сабе зімовую тэрыторыю ля вады. Але тыя, якія занялі, наўрацці шкадуюць пра свой выбaр. Калі вадаток не замярзае - а толькі такі і варта выбіраць, каб на яго беразе знаходзіць бесхрыбетных, то гэта вялікі шанец перазімаваць.

Такім невялікім вадатокам ёсць безіменны ручай, які сам упадае ў Нёман недалёка ад б. старога маста. Ён шмат меандруе, у яго ўпадаюць некалькі крыніц і тут ёсць нават невялікі вадаспадзік! Але галоўнае, што ёсць і некалькі кустоў - месца, дзе добра хавацца крапіўніку, калі не шукаеш ежу ля самай вады. Тут ён і спрабаваў схавацца ад мяне ў гэты марозны і сонечны дзень. Але доўга ў хмызняку не вытрымаў і паляцеў уверх па плыні. А я яго і не пераследаваў - у такія марозныя і кароткія дні птушкам лепш не перашкаджаць у пошуках ежы. Тады будуць і наступныя сустрэчы, няхай ужо і ў новым годзе.

29-12-2021, Гродна

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі

Каментары

Падкормка нашым дзікім птушкам не патрэбная, ім патрэбна максімальна прыроднае асяроддзе. Чым яго будзе больш - тым лепш, і ў яго захаванні ім і патрэбная наша дапамога: ад пустазелля, да старых дрэваў і кустоў, апалага лісця і няскошанай травы.

Падкормка патрэбная нам, каб паказаць дзеткам птушак зблізку або здымаць з невялікай адлегласці, або думаць, што так мы ім дапамагаем.

Знаете, Дмитрий, я уважаю ваше мнение, но не могу согласиться с некоторыми вашими суждениями. Если так размышлять, то тогда нужно запретить все мероприятия помощи диким животным: развешивать скворечни, синичники, домики для различных сов, ведра для хищных птиц (как это делает В.Ивановский); подкормку птиц и диких копытных в зимний период, спасать лосей, оленей, провалившихся под лед, в болото; выхаживать детенышей, а потом выпускать в природу (как это делают Пажетновы), запретить охоту, как таковую, и т.д. То есть, не вмешиваться в природу – все должно быть подчинено естественному отбору! Пусть выживет, сильнейший!...

Не варта змешваць усё Вамі пералічанае ў адно: паляванне, сінічнікі і рэінтрадукцыю выратаваных жывёл. Кожная дапамога і "дапамога" мае свае нюансы і іх варта абмяркоўвываць асобна. Я напісаў канкрэтна пра зімовую падкормку нашых дзікіх птушак і таксама напісаў якая дапамога насамрэч ім ад нас патрэбная.

З чым з гэтага Вы не згодны?

Когда-то, в детстве, нам в школе внушали, что нужно зимой подкармливать птиц, а весной – вывешивать скворечники. Т.е. нужно заботиться о братьях наших меньших. Мы этим занимались всегда с большим удовольствием на кружке биологии. Мы даже  участвовали в ЮДП (юный друг природы) – всесоюзном конкурсе в 1959 г. Нужно было осветить в дневнике подкормку птиц, количество сделанных и развешанных скворечен, годовое наблюдение за птицами и другими животными. Красочно оформить дневник: рисунки и фотки птиц, их жизнедеятельность и т.д. И мы (наш 5-й класс) занял 3-е место! Нам прислали около 20 книг по биологии! Так нас учили. Я это к тому, что нужно помогать диким животным в трудное время года. Или, не вмешиваться в их жизнь, как это практикуют в Национальных парках США, ЮАР и др.

Прыемныя ў Вас успаміны. Але спасылацца як аргумент у абмеркаванні на тое, што Вас - ды і нас - нечаму вучылі ў 5-м ці нават 10-м класе, неяк несур'ёзна. Думаю, што з таго часу ўсе мы выраслі і шмат пра што даведаліся каб некрытычна ўспрымаць тое, што нам некалі казалі "як ісціну ў апошняй інстанцыі".

Дапамагаць і птушкам, і іншым дзікім жывёлам і трэба, і можна. Як найлепш паступаць з птушкамі зімой -  я напісаў вышэй. Агулам жа дапамога - гэта захоўвываць максімальна прыроднае асяроддзе, дзе немагчыма (у горадзе ці іншым паселішчы, на лецішчы і гд) - хаця б яго элементы. Не ўмешвацца ў тыя працэсы, дзе без нас усё выдатна працуе. Без самарэгуляцыі не будзе прыроды, а без натуральнага адбору знікнуць жывыя істоты як іх ні кармі салам ці батонамі.

Насчет воспоминаний о школе я согласен: много вбивала школа в наш мозг ереси и неправды, что и подтвердилось… Во многом с вами согласен. Но, как-то надо бы определиться у нас в отношении диких животных и растений. Нет единого мнения и у ученых разных отраслей биологии и сельского хозяйства. Национальный парк, заповедник, охотхозяйство должны строго соответствовать своему статусу. Никакой подкормки в Национальном парке, заповеднике. Есть же успешные примеры цивилизованных стран в этих вопросах, нет – надо изобретать опять велосипед…