Зімародак на валуне: Veni, vidi, vici!

Тры дні таму, калі я спускаўся з высокага берага да Нёмана, пачуў знаёмы свіст і быў амаль упэўнены, што зімародак (Alcedo atthis) толькі што зляцеў з самага вялікага валуна ў вадзе, які ў гэты момант закрывала ад мяне высокая прыбярэжная расліннасць. Я не так даўно ўжо бачыў і здымаў яго (ці іншага зімародка) у тым месцы і здзіўляўся, чаму гэтыя 'каралі рыбакоў' не выкарыстоўваюць у якасці прысады самы высокі валун. І вось, здаецца, зімародак быў там, але я не паспеў гэта ні дакладна ўбачыць, і тым больш сфатаграфаваць.

І вось на наступны дзень, хаця неба было шчыльна зацягнута аблокамі і час ад часу з іх на зямлю сыпаліся густыя і дробныя кроплі - тое, што нашы суседзі-палякі называюць mżawka, усё атрымалася! Зімародак сядзеў як раз на самым вялікім і высокім  валуне і назіраў за наваколлем. Я паспеў не толькі палюбавацца ім, але і падыйсці бліжэй ды зрабіць некалькі здымкаў. Потым птушка нырнула пад вострым вуглом недалёка ад валуна, але ці злавіла што я ўжо не ўбачыў, бо адляцела за расліннасць. І мне адразу ўспомнілося знакамітае лацінскае выслоўе: Veni, vidi, vici! (Прыйшоў, убачыў, перамог!)

Як ні дзіўна, на трэці дзень усё амаль паўтарылася - хаця зімародак сядзеў на адным з суседніх камянёў, не такім высокім і вялікім. Адлегласць да яго была большая, ды і здымкаў атрымалася зрабіць толькі чатыры. Тым не менш, хвілін праз 10 пасля таго, як птушка адляцела, атрымаўся 'бонус': адзін зімародак са свістамі амаль у хвост пагнаў спачатку метрах у 5 ад мяне ўздоўж берага, а потым і на супрацьлеглы другога, дзе я іх ужо не знайшоў. 

Нёман у Гродна, 12 і 13-10-2025

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі