Шпакі: Перанос чарвякоў 'негабарытна і габарытна'

Дакументацыйныя здымкі

Апошнія дні калі праходзіш недзе нават далёка ад шпакоўні, часта раптам чуеш гучныя крыкі галодных птушанят, якія гэтак жа раптоўна схіхаюць - гэта значыць, што шпакі-бацькі прынеслі сваім нашчадкам чарговую порцыю ежы і птушаняты актыўна спрабуюць атрымаць з яе як найбольш. 

Ежу, у асноўным дажджавых чарвякоў, дарослыя шпакі (Sturnus vulgaris) шукаюць сярод як кароткай, скошанай, так і параўнальна высокай расліннасці амаль без перапынку. І калі паназіраць за імі, то выразна бачныя дзве групы птушак. Першыя нясуць на гняздо нават аднаго чарвяка як толькі дастануць-выцягнуць яго з глебы (гл. другую палову здымкаў). А птушкі з другой групы збіраюць адразу 2-3-4-5 чарвякоў і толькі тады нясуць іх птушанятам (гл. здымкі з верхняй паловы серыі). 

І вось дзякуючы птушцы з гэтай другой умоўнай групы атрымалася ўбачыць новыя для мяне паводзіны, сэнс якіх я зразумеў не адразу. Шпак з поўнай дзюбай чарвякоў пачаў раз за разам рэзка размахваць імі, як бы стараючыся стукнуць аб зямлю. Але касання зямлі не адбывалася, ды і навошта іх 'забіваць' такім чынам? Яны ж ужо не могуць уцячы ці неяк нашкодзіць птушцы? І тут даволі хутка я ўбачыў развязку - шпак на 4 ці 5 раз змог 'заматаць' канцы чарвякоў рoзнай даўжыні, якія да таго звісалі, вакол дзюбы! Атрымалася кампактна (гл. 11-ы здымак) і яўна больш аэрадынамічна. І менавіта пасля гэтага ўданага манеўра птушка адляцела са сваёй раней 'негабарытнай' здабычай.

Гродна, бераг Гараднічанкі, 18-05-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі