Самотны гіль

Дакументацыйныя здымкі

Я стаяў на занядбанай вуліцы каля вялікай калужыны, якую не змог засыпаць нават грэйдэр, які раўняў тут паверхню каля тыдня таму.  У садах з абодвух бакоў нічога не адбывалася, пакуль я не пачуў даволі блізка знаёмы голас з пытаннем і адказам на яго: "Гіль? Гіль". І сапраўды, гэта быў ён - яркі самец гіля (Pyrrhula pyrrhula)!

Птушка села спачатку на верхнія галінкі куста за калужынай, з'ела там нейкае дробнае насенне з рэштак сухой 'ліаны'. якая дзе-нідзе яшчэ звісала 'змейкамі', а потым стала спускацца ўнутр куста. Ніякіх ягад ці іншага насення там не было і я здзівіўся таму, што, па-першае гіль быў сам - звычайна яны трымаюцца парамі або невялікімі групамі. А па другое, што ён абраў у пошуках ежы такое месца.

З майго боку калужыны, метрах у 6 ад птушкі, дзяўчынка з ранцам за спіной прайшла ў школу і гіль спалохаўся яе і адляцеў. Але не надоўга і калі вярнуўся, спачатку зноў сеў у той самы куст. А хутка стала зразумела галоўная мэта яго прылёту сюды - ён зляцеў на край калужыны, прымераўся і тройчы папіў з яе. А потым адляцеў, але ўжо далёка, у стары сад.

Гродна, 20-11-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі