Заканчэнне. Пачатак ТУТ, працяг - ТУТ.
Рэгулярныя і амаль бесперапынныя налёты (ці прылёты) драздоў-піскуноў (Turdus pilaris) на апошнюю рабіну працягваліся. Агулам я ацаніў іх колькасць у прыкладна 300 асобін. Частка птушак старалася сядаць - і есці - з краю галін, іншая частка не баялася сядзець і ўнутры дрэва. Пасля праглынання чарговай порцыі ягад птушкі, як і раней, ляцелі ператравіць іх на розныя дрэвы, нават у сотнях метраў, у наваколлі і пазней вярталіся.
Шмат ягад адна за адной знікалі ў драздах, але многа падала пад дрэва і паступова не так даўно падмеценая дворнікамі плітка ізноў стала чырвона-аранжавай. Ні амялушкі, ні дразды не звярталі на гэта ўвагу, бо шмат ягад яшчэ было і на дрэве. Часам паміж птушкамі адбываліся сутычкі, але ягад навокал было столькі, што асаблівага сэнсу есці іх менавіта з гэтай гронкі, а не з іншай і абараняць яе не мела сэнсу:
Я паступова пачаў замярзаць побач з драздамі, бо апранаўся каб схадзіць на закупы ў краму, а не стаяць амаль нерухома паблізу птушак. І калі адзін з налётаў скончыўся, а новая група драздоў яшчэ не прыляцела на змену, праз 1,5 гадзіны назіранняў у мяне як раз скончылася памяць у картцы фотакамеры і я хутчэй узрадаваўся вымушанаму перапынку, чым засумаваў) А калі прыкладна праз гадзіну, пасля абеду, цёпла апрануты і з новай карткай вярнуўся пад дрэва, ягад на ім стала заўважна менш. Я працягваў здымаць, але ўжо праз паўгадзіны стала змяркацца і я заставіў птушак з рэшткамі рабіны і думкай, што да раніцы наўрацці што застанецца на дрэве...
Так і атрымалася - на заўтра ніводай ягады на рабіне ўжо не было, затое дзесяткі кілаграмаў ляжалі на плітцы і зямлі пад дрэвам (два апошнія здымкі). Не было навокал і ніводнага дразда.
11 і 12-01-2025, Гродна
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ