Белыя сініцы: самае дарагое трымаем у сэйфе / Azure tits: the most expensive keeping in the safe

Сёлета я выступаў з прэзентацыяй на юбілейным з'ездзе РТОР  (Польскага таварыства аховы птушак) з фота аповядам пра свае (і чужыя) незвычайныя прыгоды з белай сініцай:

Амаль тры месяцы пазьней атрымалася, што белыя сініцы і не думалі мяне расчароўваць у тым, ЯК яны могуць жыць на Палессі...

Мы з замежнымі бёрдэрамі толькі вярнуліся з воднага падарожжа чаўном па Прыпяці, калі Якаўлевіч, наш праваднік і гаспадар чаўна, прапанаваў паглядзець: "Што за птушка завялася ў сэйфе для рухавіка?"

Тут для тых, хто не быў на Палессі, варта растлумачыць, што палешукі, якія жывуць з ракі, не трымаюць рухавікі для сваіх чаўноў далёка ад яе - навошта, калі можна ўсё, што трэба для плавання, трымаць на беразе. У сэйфе. 

Чамусьці ў мяне нават не было сумневаў у тым, ЧЫЁ гняздо мы за хвіліну ўбачым. Так і здарылася - не пасьпеў Якаўлевіч уставіць ключ у замок, як са шчыліны зверху выляцела ультрамарынава-белая маланачка!

Не ведаю, ці шмат людзей бачыла гняздо белай сініцы? Не дупло, дзе яны гняздуюць, а менавіта ГНЯЗДО:

Думаю, што няшмат. У нашай пары ў сэйфе было вельмі шмат месца, і яны прынесьлі ў сэйф усё, што палічылі патрэбным:

 Здаецца, ў гняздзе учора-сёння вылупіліся 6 (?) сляпых і голых птушанят. Прычым трое былі троху большыя, чым іншыя сіблінгі.

Пасля хуткіх здымкаў незвычайнага скарбу, мы адыйшлі на бяспечную адлегласць і сталі чакаць на рэакцыю бацькоў. Тым больш час дазваляў - Якаўлевіч пайшоў да чаўна за перанасным бакам - яго таксама трэба было схаваць у сэйфе.

Бацькі не расчаравалі нас і пасля непрацялых пошукаў мяккіх бесхрыбетных на бліжэйшай да гнязда сасонцы,

былі гатовы карміць свае скарбы:

Гэтаму нічога не перашкаджала - акрамя адчыненай дзверы сэйфа і вялікай колькасці святла:

Але і шлях да гнязда апынуўся карацейшым за звычайны:

Незаўважна падобрана капсула з памётам малога, і птушка адляцела за новай порцыяй ежы:

Тая ж - ці іншая? - птушка таксама хутка злавіла, што трэба:

і таксама на сасне.

і праз некалькі секунд ужо карміла малых:

А тут і Якаўлевіч з бакам вярнуўся. Пара зачыняць сэйф і пакідаць птушак у спакоі:

Да наступных сустрэч, любімая белая сініца! Хто ведае, ў якім месцы?

 by Dzmitry Vincheuski, text and pictures

Верхні здымак - Grzesiek Grygoruk.