КАМЕНТАРЫ

Больш каментароў →

CLUB200

АПОШНІЯ ФОТАЗДЫМКІ

Пярэстая качка (Tadorna tadorna)

Аўтары Назірання

Дзьмітры Вінчэўскі (digiscoping), Юры Лукашэнка

Дата назірання
Месца Назірання

вадасховішча у в.Луцкаўляны, Гродзенскі раён і вобласць

3 самцы разам з качкамі іншых відаў.

Першая рэгістрацыя для 2017 году!

 

Лайфер для Ю.Лукашэнкі.

 

Кропка назірання

53.44110770915989 23.91610248532743

Каментары

Harrier - 13.03.2017 - 11:27

На такое цёплае віншаванне проста абавязаны расказаць гісторыю, як назіранне было зроблена.

Мы ужо скончылі наш звычайны маршрут: ад поймы Нёмана у в.Віцькі , праз іншыя кропкі на гэтай рацэ, вадасховішча ў в.Карозічы- якое амаль цалкам страціла лёд і ўжо гасціла сотні качак , першых лысак =лысух і навад вялікую коўру = чомгу, праз пойму Верацейкі і Свіслачы з некалькімі тысячамі кнігавак і першымі тысячамі залацістых севак = золотістых ржанок, амаль пустым яшчэ - акрамя першых трох дзесяткаў вялікіх белых чапляў- балотам Грайна і ехалі дадому.

І тут я ўспомніў, што па дарозе у нас ёсць яшчэ адна магчымае для назіранняў месца - вадасховішча ў в.Луцкаўляны.

Звычайна яно пуставатае - акрамя вострава па цэнтру, на якім гняздуюць чайкі-рыбачкі = озёрные чайкі. Чаек яшчэ не было, але вузкай палоскай на вадзе расцягнуліся качкі-крыжанкі= кряквы і дзе-нідзе вялікія савукі = крохалі.

Яшчэ з машыны я на максімальным павелічэнні х60 трубы выглядзеў, здаецца, самку даўганосага савука = среднего крохаля. Аднак яна была далёка + недахоп святла= вецер + яна ўвесь час крыцілася- бо чысціла пер'е і я не быў на 100% упэўнены, што правільна яе вызначыў.

Пакуль я вырашаў - ці не выйсці з машыны каб троху блтжэй падыйсці да каря вады, яна ўжо заплала за востраў.

Юра прапанаваў пад'ехаць за востраў і паспрабаваць  знайсці яе яшчэ раз.

Так і зрабілі. І, як аказалася, гэта было назіранне, якое "зрабіла наш дзень": за востравам ад ветру хаваліся іншыя качкі, і сярод іх - тры вялізныя, як гусі, белыя з ахрысіымі перавязямі самцы пярэстых качак = пеганок!!!!

Я не мог паверыць у такое шчасце і пачаў праз трубу рабіць хаця б якія-небудзь дакументацыйныя здымкі і відэа. На моцным вятру і з-за вялікай адлегласці гэта не было проста зрабіць. Ну а ўжо потым пабег да машыны з Юрай і памахаў яму, што варта прыбегчы на бераг.

Пярэстыя качкі ўжо схавалі свае галовы і Юра не ўбачыў іх чырвоных масіўных дзюбаў, але лайфер - ёсць лайфер!

Мая задаволеная ўсмешка не сыходзіла з твару яшчэ некалькі хвілін, а ад іскраў з вачэй магло лёгка "разгореться пламя" (с).

Гэтае назіранне стала самым яркім заканчэннем яркага вясновага, хаця і амаль без сонца,  дня. 

 

Семицветик - 13.03.2017 - 23:02

Вы ледзь не пазбавілі вашу аўдыторыю магчымасці выпрабаваць ўсю гэтую радасць ўжывую. Самыя радасныя назірання, пазбаўленыя апісання аўтараў, а тым - эфекту прысутнасці, губляюць 80% сваёй каштоўнасці. IMHO.)

Harrier - 14.03.2017 - 01:57

Так чамусьці атрымліваецца (ў жыцці ўвогуле), што мы эканомім час на галоўным і бяздумна яго трацім потым на ерунду.

Буду выпраўляцца - цалкам згодны!