Макра-Гіль

Гэтай зімой так адбываецца, што ў мяне атрымліваецца здымаць гілёў (Pyrrhula pyrrhula) усё бліжэй і бліжэй ад дому.

З самага пачатку я чакаў на іх найдалей, прыходзілася ісці кіламетра 4 ад дому, потым на паўкіламетры бліжэй, і вось апошнія дні ад 20 да 30 птушак пастаянна харчуюцца на платанападобных клёнах усяго метрах у 60 ад месца, дзе я жыву.

У папярэднія дні праблема была ў тым, што гілі хаця асабліва і не баяліся мяне, але ўсё роўна трэба было здымаць іх знізу ўверх. Што з гэтага атрымалася, пакажу пазьней.

А сёння я падняўся амаль на іх узровень і калі адна з птушак села вельмі блізка, то падумаў, што амаль усе магчымыя позы ў гілёў я ўжо зняў і таму можа паспрабаваць зняць толькі голаву на макра?

Што з гэтага атрымалася, глядзіце ніжэй. Трошкі сонейка не зашкодзіла б, але што ёсць - то ёсць.

Зусім нечакана для мяне язык гіля аказаўся вельмі падобным на ... чарвяка) Але дзякуючы яго гібкасці і мышцам гілі могуць параўнальна хутка з'ядаць розную раслінную ежу, выдатна "перажоўваючы" рознае насенне і пупышкі яшчэ ў дзюбе.

https://youtu.be/nxy0c4cfRXg