Канаплянкі і самае смачнае

З пачатку мая паступова мяняецца і свежае, гатовае да спажыванне насенне раслін, якое выбіраюць нашы насеннеядныя птушкі. І канаплянкі (Carduelis cannabina) - не выключэнне.

Больш за тыдзень 1-2-3 іх пары пастаянна харчуюцца на невысокім схіле на беразе Нёмана, які не скашваўся з лета мінулага году. Гэта дае птушкам перавагі ў параўнанні з наваколлем: тут ёсць зручныя, больш і менш высокія прысады у выглядзе сухіх мінулагодніх бадылёў, на якія яны пералятаюць з дрэваў пасля таго, як спалоханыя людзьмі-мінакамі, чакаюць больш спакойных абставінаў для спажывання ежы.

Падыйсці дастаткова блізка для нармальных здымак тут аказалася складана - схіл невялікі,  даволі палогі і з-за гэтага праглядаецца толькі параўнальна з невялікай адлегласці, на якую птушкі звычайна не падпускаюць. Але бываюць і выключэнні. 

Калі наваколле праверана і з дрэваў, і з бадылёў, небяспекі нябачна, яны спускаюцца ніжэй і выбіраюць тут самае смачнае. Гэты самец  (самку побач я не бачыў) паступова сам перасоўваўся ўсё бліжэй і бліжэй да мяне:

Ужо раней я бачыў і паказваў ТУТ, як канаплянкі прыгібаюць завысокія для іх расліны з жаданым насеннем і потым спакойна выядаюць яго знізу - не трэба за кожным падпрыгваць каб дастаць. Ды і выбіраць самае спелае так зручней - не есці ж усё запар калі побач такі багаты выбар! Але першы раз я назіраў, як птушкі адрываюць кавалкі адразу з некалькімі  плодзікамі, кладуць на плоскую паверхню (плітка ў гэтым месцы вельмі прыдалася! :) і потым бяруць ежу з яе.

15-16.06.2021, Гродна

Аўтар Дзьмітры Вінчэўскі