Першыя - дзіўныя - амялушкі

Хаця першых сёлетніх 'зімовых' амялушак (Bombycilla garrulus) адзначылі на поўначы Беларусі прыкладна месяц таму, 'мае' чакалі каб паказацца да сёння, на сонечны дзень ў самым пачатку лістапада.

Я спускаўся ў скверык на тым беразе ракі, калі пачуў іх голас. Але з-за таго, што было гэта здалёк, я не быў на 100% у гэтым упэўнены. А ўжо ў скверыку ўбачыў, як нейкія птушкі памерам з дразда пералятаюць з адной вяршаліны самых высокіх дрэваў там на іншыя. Я навёў на адну з іх камеру - амялушка! Пералёты працягваліся, прычым ўсяго там было і прымала ў іх удзел 3 птушкі. Яны зрываліся з верхніх галін, праляталі некалькі метраў і паўколам вярталіся ў тое самае ці новае месца на тым жа або суседнім высокім дрэве. Выглядала гэта як паляванне на насякомых нейкіх вялікіх валасяніц-мухаловак. 

Праз некалькі секунд 'адпачынку' такі палёт працягваўся амялушкамі амаль па чарзе. І я ўжо сапраўды пачаў думаць, што магчыма яны і насамрэч палююць на небачных мне здалёк насякомых - дзень быў не толькі сонечны, але і параўнальна цёплы. Аднак ужо ў хаце на маніторы кампутара ўбачыў, што елі амялушкі сваю ўлюбёную ежу - ягады амялы. І менавіта яны, неператраўленай стужкай, звісалі з клаакі адной з птушак.

Што ж насамрэч рабіла там гэтая дзіўная тройка, я так і не даведаўся. Бо пачуў аднекуль спераду выразнае 'свірі-свірі'  і ў небе з'явілася чародка з 30-40 амялушак, якая праляцела збоку ад мяне паралельна рацэ, да яе далучыліся і 'мае' птушкі. Потым яны ўсе павярнулі і высока пераляцелі на наш бераг, дзе і згубіліся ўдалечыні. А недалёка ад мяне грак пагнаўся за шуляком-карагольчыкам, які, хутчэй за ўсё, і быў прычынай вымушанага пералёту амялушак.

Гродна, 02-11-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі