Гілі: Ну вось і апошняя крылатка, цяпер - пупышкі!

Я ўжо вяртаўчя дахаты з паходзіка ўздоўж Нёману, не зрабіўшы ніводнага здымка птушак, калі недзе збоку пачуў гілей (P. pyrrhula).

Солнца прабівалася скрозь аблокі ўсё больш і больш выразна, я стаяў на схіле пад закінутым дамком і вырашыў праверыць - можа атрымаецца падняцца бліжэй да птушак і не толькі ўбачыць іх, але і зняць? 

Але як часта бывае, птушак я бачыў і чуў і часам зблізку, але дрэвы і кусты на схіле былі такой гушчыні, што сфакусіравацца камеры менавіта на птушках было вельмі цяжка. Таму сустрэча хоць і была вельмі прыемнай, але яўна патрэбная яшчэ не адна, каб зняць птушак інакш).

Першы ж добра разгледжаны мной самец гіля як раз знайшоў і хутка з'еў насенне з апошняй на тутэйшых клёнах крылаткі. Але навокал была процьма пупышак - яны толькі пачалі расці і яўна падабаліся смакам  і самцам, і самкам. 

Невялікая чародка з пр.15 гілёў пералятала час ад часу  на розныя дрэвы, але каб елі пупышкі нечага акрамя клёнаў, я не ўбачыў.

23-01-2020, Гродна

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі