Нашы назіранні

Экскурсія ў “птушыны рай”+VIDEO

 Сотні балалёнаў (Philomachus pugnax), белашчокія рыбачкі (Chlidonias leucopterus), малыя крычкі (Sterna albifrons), белашчокая казарка (Branta leucopsis), скапа (Pandion haliaetus). І гэта толькі зусім сціплы спіс відаў тых птушак, якіх удалося пабачыць пад час мінулай нядзельнай экскурсіі (27.04.2014) 

 Першы наш прыпынак – вадасховішча ля в. Дарошавічы і Дзекалавічы. На выступаючых з вады дрэвах дружна адпачывалі вялікія бакланы (Phalacrocorax carbo):

Дапамажыце вызначыць арла

 Сёння ў  Гродзенскім раёне назіралі малога арляца, які праляцеў над нашай машынай і недалёка ад ускрайку лесу стаў падымацца, пад ім аказаўся яшчэ адзін арол.

З-за таго, што было далекавата для добрых здымкаў другой птушкі, ён быў зроблены толькі адзін:

Хвост у птушкі дзіўнай для арла, ромбападобнай формы:

Калі ласка, дапамажыце вызначыць птушку.

Ястребиная сова на Гомельщине январь 2014

 Вот такая встреча была (не у меня, выясняю все подробности) в январе в Гомельской области в Жлобинском районе урочище Синицы (район карьера Вирский).

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=281917841977275&set=pcb.281918301977229&type=1&theater

Вароны і сарокі: мінскі варыянт

 Як і ў мінулым годзе, вырашыў палічыць гнёзды варон і сарок вакол свайго дому. Па водгуках калег з Заходняй Еўропы, ў Беларусі склалася досыць унікальная сітуацыя, калі гэтыя абодва віды яшчэ гняздзяцца ў гарадах побач. 

Красавік - найлепшы месяц для ўліку занятых гнёзд. Патрабуецца бінокль (можна і без яго, але каб заўважыць птушку ў некаторых гнёздах - не перашкаджае), схема квартала з дамамі (ці раздрукоўка з Гугла), ручка і 1-2 гадзіны часу. Вароны ўжо сядзелі на яйках, а сарокі трымаліся побач пабудаваных/занятых гнёздаў. У 2013 у маім квартале было 7 вароньіх і 6 сарочых гнёзд (13 тэрыторый). Прыйшлося наведаць некаторыя гнёзды яшчэ 2 разы, каб упэўніцца, ці занятыя яны. У 2014 у квартале налічыў пакуль 10 гнёздаў варон і 4 сарокі. Некаторыя новыя гнёзды варон пабудаваны проста на старых сарочых.

Некаторыя гнёзды варон цяжка ўбачыць, затое іх выдаюць паводзіны птушак. Самцы дзяжураць каля гнёзд і заўважыўшы такога стоража, пачынаеш шукаць гняздо ўважлівей. 

Пакуль толькі ў мінскіх варон я ўбачыў хітрасць гнездавання на спілах тапалёў. Такія гнёзды маюць вельмі ўстойлівае аснаванне, іх цяжка заўважыць (часам знаходзіў іх выпадкова, праз некалькі дзён пасля ўліку), хвост птушкі на іх часам закрываецца тоўстымі галінамі, гняздо невялікае. Гл. фотаграфію з хвастом вароны, зробленую сёння мабільнікам. 

Журавли на Немане - VIDEO

Услышав однажды, никогда не забудешь и ни с чем не перепутаешь эти звучные трубные крики. Они доносятся из болот за километр. Радуясь возвращению, большие и красивые птицы перекликаются друг с другом. Вместе с криком из клювов вырываются облачка пара - воздух утром прохладный. Вместе с птицами и сам радуешься - весна пришла!

http://youtu.be/N7faINv_9do

23 марта 2014 г., верхний Неман.

Любоўны трохкутнік

сёння было добрае надвор'е, тэмпература паветра пад 17С. Паехаў на мінскую Нямігу пабачыцца з чайкамі і свіцьвой. Усе крыжанкі разабраліся па парах і зграй практычна няма. Нават на хлеб у руках людзей як галодныя чайкі ўжо не рэагуюць. Качка звычайная, але, здаецца, качур у яе самы прыгожы з усіх нашых. Хто з вадаплаваючых прыгажэйшы, чым качур крыжанкі ў шлюбным уборы? 

Ужо ў кастрычніку качкі ўжо былі па парах. Самцы зімой яшчэ цярпіма адносіліся да канкурэнтаў. У канцы лютага крыжанкі ўжо часта і актыўна кахаюцца. І ўвесну можна часта назіраць агрэсію да іншых самцоў, калі яны накіроўваюцца да чужой нявесты.

Можаце ўявіць як я быў здзіўлены, калі ўбачыў трох качак разам. Мірна адпачываючых на ўскрайку рэчкі. Яны нават стаялі ў форме трохкутніка: два самцы і самка. 

Калія наблізіўся, самцы замітусіліся і адплылі, а качка нават не варухнулася! Навернае я ёй падабаўся, як большы і больш смелы за яе ўхажораў))) Потым качуры вярнуліся на месца і заснулі побач с прыгажуней.

Але загадка засталася. Хто можа растлумачыць?

Весенняя загадка, или СПАСЕНИЕ В ВОДЕ

Крепко я ее держала,

Все равно она сбежала.

Может быть,

спешила в гости,

И про свой забыла хвостик?

(загадка)

С утра было морозно, дул северный ветерок. Но в конце марта солнце быстро набирает силу, стараясь вскарабкаться повыше в безбрежную синеву неба. К полудню от выпавшего ночью легкого снежка не осталось и следа. Дальние предметы за полем потеряли четкость, будто оплавились в завихрениях теплого  прозрачного воздуха.  

 Неман слепил глаза. Казалось, что река пышет жаром. Но опущенные в нее руки обжигал не огонь – вода была ледяная от тающего в лесах снега. И все же на мелководье уже кипела жизнь. 

 Я присел у берега на теплых прошлогодних листьях и стал наблюдать за возней крупных шитиков:

Гоголи

 Сегодня впервые увидела токование гоголей во время воскресной экскурсии в районе Свислочи. Три самца пытались обворожить самочку, запрокидывая головы и издавая забавные звуки. Стало понятно выражение "ходить гоголем":))). Дама вела себя сдержанно. Вскоре вся нарядная компания ретировалась.

 Ура! Весна!

Воробьиный сычик и его охота с лаской

   Прошедшей зимой 2013/2014г. встретить воробьного сычика (Glaucidium passerinum) мне повезло дважды. Первый раз - в канун Нового года, 31 декабря. (Настоящий новогодний подарок!) А второй раз буквально через три дня, но в другом месте...

  У кого-то традиция - ходить перед Новым годом в баню, а у кого-то  в лес... Решил я 31 декабря скрадок соорудить возле забытой скирды соломы, на краю поля, возле перелеска. Километрах в 20-ти от города.  "Строительство" начал ещё в утренних сумерках. Когда сооружение было почти готово, на ближайшей к скирде соломы берёзке вдруг замечаю сычика! Взбираюсь на скирду, чтоб ракурс был получше. Делаю пару снимков. Но сычик перелетает на другое дерево. Помогает запись голоса этого вида на мобильнике - птичка возвращается и позирует несколько минут. Сычики, как известно, обычно доверчивы и любопытны. Но тогда у меня мелькнула мысль, не являлось ли причиной внимания ко мне в том конкретном случае моя возня в соломе? Может, у сычика был опыт охоты на развороченных скирдах? Но это догадки и фантазии. Чего не скажешь о следущей встрече...

Птушыны мегаполіс, або мае прыгоды на Сэйшэлах

 Лодка мандарынавага колеру нясе нас па ўхабістых хвалях амаль спакойнага Індыйскага акіяна. У яго то сініх, то зялёных (як колер маіх вачэй) водах прытаіўся маленькі астравок Арыд, схаваўшыся за ў шмат разоў большы суседні востраў Пралін. Плошча Арыду меньшая за адзін квадратны кілямэтар, але нейкія там 67 гэктараў сушы прытулілі амаль мільён птушак. 

Паверыць у гэта да апошняга імгненьня я не наважваўся, таму скептычна ўглядаўся ва ўзьніклы з-за апошняга парослага трапічным лесам кутка Праліна гарысты астравок з танюткай стужкаю пясчанага пляжа. Набліжаемся - ўсё бліжэй і бліжэй. Праз тоўшчу сіняй вады на паверхню з высокай хуткасьцю выскокваюць дзіўныя рыбы, дзякуючы доўгім плаўнікам, быццам крылам, яны доўга планіруюць над паверхняй вады, а потым зьнікаюць у сіняй глыбіні. Іншыя рыбіны адчувалі пачуцьцё палёта, дзякуючы свайму танюткаму і доўгаму целу.