Пасля таго, як напярэдадні вялікая белая чапля ((Egretta) Ardea alba) прыкладна ў тым самым месцы на Нёмане перад востравам злавіла спачатку пячкура (Gobio gobio), а потым і ўюна (Misgurnus fossilis), я ўжо амаль не здзівіўся, калі ў яе (ці то іншай прадстаўніцы гэтага віду) атрымалася гэта ізноў, толькі ў іншай паслядоўнасці.
Хутчэй за ўсё каб выдатна замаскаваны на фоне дна і сярод воднай расліннасці ўюн не рухаўся, яму б нічога не пагражала. Але і яму часам трэба перамяшчацца хаця б на мінімальныя адлегласці ў пошуках ежы ці лепшага месца для адпачынку. Таму калі чапля апынаецца ў добры час у адпаведным месцы, нават уюна ўбачыць і потым злавіць для яе не праблема. У першы раз на гэта ёй спатрэбілася каля 5 хвілін ад пачатку палявання і рыба была схоплена пасля першай жа спробы разам з пукам вадаростаў.
Да другой, такой жа паспяховай атакі пасля першай прайшло 12 хвілін і, здавалася б нашмат меншая колькасць расліннасці дае магчымасць адразу праглынуць здабычу. Але ў гэты раз нешта пайшло не так і амаль праглочаны ўюн (гл. здымкі ніжэй) ледзьве не вырваўся на свабоду з прыадкрытай дзюбы! Каб не рызыкаваць, чапля трошкі падкінула яго і другога шанцу ўжо не дала.
А яшчэ праз 5 хвілін абедзеннае меню павялічылася на невялікага печкура, пасля чаго абед скончыўся.
Нёман у Гродна, 08-09-2025
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ