Сірыйскі дзяцел і стары абрыкос

Дакументацыйныя здымкі

Каля старога саду (ці хутчэй яго рэшткаў), некалі закладзенага у двухпавярховага старога шматкватэрнага дома на ціхай вуліцы, я праходзіў з восені штодзень. І звычайна гэтае месца амаль кожны раз 'дарыла' цікавыя назіранні птушак.

Так атрымалася і ў гэты раз, калі маю ўвагу прыцягнулі ціх'ія, але амаль рэгулярныя пастукванні. Не адразу я ўбачыў на адным з невысокіх пладовых дрэваў чорна-белую птушку, якая аказалася самкай сірыйскага дзятла (Dendrocopos syriacus).  Птушка даволі хутка адбівала і аддзіравала кавалкі кары на адным са ствалоў ці галін і 'голая' драўніна аказалася яркага, амаль аранжавага колеру. Не ведаю, ці атрымалася выцягнуць з адкрытых хадоў нейкіх лічынак, але дзяцел упарта працягваў сваю справу спачатку ў тым самым месцы, а потым стаў перамяшчацца па дрэве, спрабуючы і ў новых, і ў старых месцах з ужо абдзёртай карой.

У адзін з момантаў перамяшчэнняў дзятла да мяне ззаду падыйшла пані, якая аказался жыхаркай старога дома і падказала, што самка шукае ежу ў старым абрыкосе. І калі мне цікава, то можна абыйсці дом і падыйсці да птушкі бліжэй з іншага боку. Я падзякаваў, бо адлегласць да дзятла мяне задавальняла - птушка мяне не баялася і займалася сваёй справай, а я мог яе здымаць - то бок займаўся сваёй. 

Працягвалася гэта хвілін 10 і потым дзяцел адляцеў некуды на суседні вучастак. Калі ж я прыгледзеўся да абрыкоса, на якім самка толькі што харчавалася, то велічыня аранжавых вучасткаў ствала без кары яўна сведчыла пра тое, што дзяцел быў хутчэй не доктарам, а паталагаанатамам.

Гродна, 04-12-2023

Аўтар - Дзмітры Вінчэўскі