Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Американская норка на р. Волма

09.12.2014 - 22:32 | pva

Смиловичи, 09.12.2014 г. р. Волма. Две норки кормились: часто ныряли, что-то ловили, кажется мелкую рыбешку. Автор - Владимир Пенькевич.

Каментары

pva - 10.12.2014 - 12:50

In reply to by biot1 (госць)

У нас (р.Волма, Смиловичи) очень много ам. норки. За один день, в разных местах, видел 5 зверков: ныряли, кормились. Внедрилась она прочно...

Дмитрий, разве может быть норка "злосным iнтрадуцентам"? Ведь она появилась здесь не сама собой, не от своей природной вредности. Так что "злосны" есть человек, вмешавшийся в природу. Я думаю, что радость здесь неуместна. Это просто живое существо.

aistok - 11.12.2014 - 16:45

In reply to by Yavorets T

Понимаете, есть разные люди и разные у них радости. Кто-то радуется жизни или радуется тому, что кто-то живет, мы с Вами, наверное, такие. А кто-то радуется смерти других.  Каждому свое...

Пастараюся адказаць усім у адным каментары:

па-першае інтрадуцэнт заўсёды пранікае на новую (не сваю) тэрыторыю з-за дзейнасці чалавека

па другое, смерць амерыканскай норкі значыць менш смерцяў нашых абарыгенных відаў жывёл, якія патрэбны як самі па сабе, так і іншым нашым жывёлам

па трэцяе, хаця еўрапейская норка фактычна знікла на кантыненце (адзін ці два астравы, дзе яна засталася - гэта толькі справа часу), амерыканская норка на гэтым "не прыпынілася" - ёсць звесткі, што менавіта з-за яе стаў рэдкім у нас гарнастай і вадзяная палёўка (апошняй таксама дапамагла "знікаць" яшчэ адна бяскрыўдная і прыгожая істота з Амерыкі - андатра)

Калі ведаеш гэта, тады шкадаваць амерыканскую норку ў прыродзе па-за Паўночнай Амерыкай = радавацца таму, што загінуць бескарысна для экасістэмы шмат іншых жывёл "нашых" відаў.

Ананім (госць) - 11.12.2014 - 22:37

In reply to by Falcon

да нет, радоваться в принципе надо везде, т.к. этот вид гораздо "вреднее" европейской. Резкое падением численности водоплавающих, даже кряквы связывают в частности с распространением американской норки. В общем радуйтесь-не радуйтесь, а она свое черное дело делает, пока новый баланс не установится. И не надо переходить на личности. ав

Напэўна, так.

Але меркаванне, ў адрозненне ад уражання, павінна быць заснавана на лагічна звязаных фактах. Факты пад маё меркаванне прадстаўлены коратка вышэй. На чым заснаваны іншыя меркаванні (акрамя будзістаў), я не прачытаў, бо ніхто пра іх не напісаў.

Добра, што чалавецтва зараз знаходзіцца ў гармоніі з Прыродай, бо, калі б раўнавага парушылася, такі крытэр (для пажадання камусьці смерці) як шкода для экасістэмы на падставе логікі і доказаў запрацаваў бы напэўна і супраць нас...

Не думаю, што засталося шмат людзей, для якіх Дысгармонія з Прыродай па віне менавіта чалавецтва застаецца таямніцай. Аднак гэта адбылося не таму, што нехта радаваўся смерці такіх вось прадстаўнікоў. А таму, што за апошнія прыкладна 100 год дзякуючы нзапашаным навукай ведам і адпаведнай адукацыі і выхаванню іх доля зменшылася і працягвае змяншацца пад час адукацыі ў школе і выхаванню ў сям'і і грамадстве.

На жаль, растлумачыць амерыканскай норцы ці баршчэўніку Сасноўскага іх шкоду для нашай прыроды і папрасіць не рабіць яе не атрымаецца. З-за гэтага прыходзіцца - каб шкоду гэтую зменшыць - іх знішчаць ці радавацца, што гэта зрабілі ці зробяць іншыя.

Вот видите - норка, ондатра, борщевик и т.д. И никогда ни слова про тех, кто это допустил! А ведь и в нашем обществе, сейчас, рядом с нами есть те, кто в этом принимал активное участие. Пусть они тогда были студентами, пешками, так сказать, но эти люди делали зло!!! А мы теперь поём им хвалу, вручаем награды за заслуги. Да, заслуг не отнять, они есть, но почему молчим про то, как они практически работали против своей, родной природы?! Ответ прост. Да не охота портить отношения, свои вроде люди, времена были такие и т.п. Я уже столкнулся с тем, что уличил в браконьерстве человека. И что вышло, все глазки опустили, свой он ведь. Дима тогда сам сказал - я не ведаю, што рабіць. А я знаю - надо везде и всем об этом говорить, и в данном случае называть фамилии наших биологов, которые , повторяю, активно принимали участие в таких мероприятиях - их надо называть, а не ругать норку и радоваться ее смерти... Жаль я сейчас не могу сразу так назвать их фамилии, но это будет не сложно узнать. И тогда в какой-нибудь газете обязательно выйдет материал, который я не так давно подготовил о браконьере среди нас. Пусть это кому то не нравиться, но виноват ПРЕЖДЕ ВСЕГО ЧЕЛОВЕК, а не борщевик или енотовидная собака.

Ведаць хто, як і калі займаўся інтрадукцыяй - важна. Але гэта не зменіць таго, што ам.норкі, андатры ды іншыя інтрадуцэнты шкодзяць нашай прыродзе (і не толькі нашай). 

І таму нават калі мы зробім суд Лінча над тымі асобамі, якія найбольш прычыніліся да гэтага, шкода ад інтрадукцый не зменшыцца. Бо інтрадуцэнты застануцца.

Вот видите, Дмитрий, вы же признаете, что основным "злосным iнтрадуцэнтам" является человек. Я немного разовью здесь очень правильную мысль Николая (Apus). Его (человека) "шкода" природе не идет ни в какое сравнение с "вредом" от зверей-интродуцентов (хотя делить зверей на вредных и полезных в принципе неправильно - нет плохих зверей). Тогда, следуя вашей же логике, следует радоваться, когда люди гибнут от машин на улицах наших городов. Меньше людей - меньше вреда природе. Не так ли?

Это если следовать "рациональным" обоснованиям, которые вы считаете единственно правильными. Если же посмотреть на все это с точки зрения эмоций и морали, которые вы отвергаете как аргумент для обоснования собственного мнения, то выглядит эта "радость" как-то противоестественно.

Однажды я стал свидетелем гибели ужа на дороге. Я заметил его на обочине, после того, как мимо проскочила машина. Стал снимать на видео странные кульбиты ужа. Далеко не сразу я понял, что машина, пронесшаяся несколько секунд назад, переехала ужа, и снимаю я его агонию. А когда понял - ужаснулся. У меня эта сцена предсмертных мучений до сих пор стоит в глазах. Я думаю, что если бы вы видели, как умирает живое существо, вы если и не изменили бы свою точку зрения, но, по-крайней мере, воздержались бы от комментариев. 

Я вас собственно призываю к тому, чтобы воздерживаться от высказываний, свойственных больше человеку, считающего себя верховным судьей всего мира, чем человеку, уравнивающему себя в правах на жизнь с другими живыми существами. Ведь АПБ, как общественная организация, должна учить доброму отношению к природе. Ведь это одна из ее целей? Но такое отношение не может базироваться на чувстве радости от чьей-то смерти, кто бы это ни был. 

Юрый, канешне прызнаю і заўсёды гэта прызнаваў і нідзе не пісаў іначай. Бо калі новы від сам з'яўляецца (выпадковы залёт ці "заплыў", тым больш паступовы і заканамерны пры пашырэнні месцапражывання) ў новым, раней не заселеным ім месцы - гэта нарамльная сытуацыя. Толькі чалавек перасяляючы віды ў новыя месцы робіць іх інтрадуцэнтамі. І шкоднымі відамі (абарыгенных шкодных відаў не існуе).

Аднак Вашу логіку разумею, але не падзяляю. Чаму- напісаў вышэй. Бо чалавека і людзей як грамадства можна адукаваць і выхаваць у патрэбным для меншай шкодзе прыродзе кірунку. Альбо забараніць такую шкоду заканадаўча з адпаведнымі наказаннямі для тых, хто не хоча разумець і яе робіць. Спадзяюся, што з гэтым Вы не спрачаецеся?

Інтрадуцэнтаў (якія - яшчэ раз падкрэслю - па віне чалавека) трапілі не туды, не перавыхаваеш. І законам ім есці нашы віды не забароніш.

Я не радуюсь ад мук, якія любая жывёла трывае перш чым памрэ. Нават і інтрадуцэнт. Мяне радуе той факт, што паміраючы, канкрэтны інтрадуцэнт не прынясе больш шкоды нашай прыродзе (не з'есць з мукамі ці без мук для іх іншых - нашых - жывёл). Пра гэтую радасць я і напісаў першы раз.

Магчыма, для гэтага трэба стаць на пазіцыю карысці для прыроды, а не чалавечай маралі. Але гэтая пазіцыя - калі мы кажам пра экасістэму, а не канкрэтную жывёлу - цалкам лагічная.