Навукоўцы лічаць, што яны зрабілі яшчэ адзін крок да зразумення як некаторыя віды птушак капіруюць гукі, якія выдаюць іншыя віды пернатых, іншыя жывёлы ці чалавек.
Каманда даследчыкаў з універсітэту Св.Эндр’ю (Эдынбург, Шатландыя), пад кіраўніцтвам Лауры Келлі (Laura Kelley) вывучала асаблівасці вакалізацыі плямістага шалашніка (Ptilonorhynchus maculatus) ў штаце Квінслэнд (Аўстралія). Шалашнікі ў сваіх “песнях” выкарыстоўваюць шырокую гаму гукаў, якія ўключаюць у рознай камбінацыі ў сваю кампазіцыю. І хаця атрымалася, што песні суседніх самцоў будуць больш падобныя адна на адну, чым песні больш аддаленых самцоў, аказалася, што яны вучацца капіраваць свае гукі не адзін у аднаго, а непасрэдна ў асяроддзя. Асяроддзе бліжэйшых самцоў больш падобнае, чым аддаленых адзін ад аднаго, таму і кампазіцыі гукаў, якія яны ўключаюць у свае песні, больш падобныя.
Цікава, што здольнасці да капіравання выкарыстоўваюць каля 20% відаў атраду Вераб’інападобных. Аднак навукоўцы дагэтуль не ведаюць, чаму і як магло ўзнікнуць падобнае капіраванне чужых гукаў.
Артыкул з вынікамі даследавання з’явіўся ў апошнім нумары часопіса Biology Letters.
Здымак з www.flickr.com
Паводле www.birdwatch.co.uk падрыхтаваў Дзьмітры Вінчэўскі для www.birdwatch.by
На гэтую тэму:
Мой шалаш – мая крэпасць
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ