Гісторыя адной шуляковай сям'і

Дакументацыйныя здымкі

У канцы мая ў сасновай пасадцы я знайшоў гняздо шулякоў-карагольчыкаў (Accipiter nisus) , а прыкладна праз месяц у ім ужо былі сярэдняй велічыні пухавікі.

Гэта найлепшыя паляўнічыя на птушак дробных і сярэдніх памераў. Самец, які ад сфармавання пары да дасягнення птушанятамі прыкладна 10 дзённага ўзросту выключна сам забяспечвае ежай сябе, самку і птушанят, на жаль прыносіць ахвяр на гняздо ўжо добра абшчыпанымі. Таму сказаць, каго менавіта ён прынёс у чарговы раз і перадаў самцы проста немагчыма нават з блізкай адлегласці.

 Як і ў многіх іншых драпежных птушак, самка мае час і займаецца ўсім на гняздзе выключна сама: ад інкубацыі яек і абагрэву птушанят, у якіх у 7-10 дзённым узросце ўсталёўваецца ўласная хімічная тэрмарэгуляцыя, да іх кармлення, а часам і абароны.

Як вядома, шулякі-карагольчыкі маюць, напэўна, найбольшую розніцу ў памерах паміж самцом і самкай сярод нашых птушак. Самка важыць 250-300 г, а самец толькі 150-170 г. Адрозніваюцца яны і афарбоўкай нізу цела - гл. ніжэй самца:

Птушаняты растуць вельмі хутка і праз прыкладна тры тыдні амаль не адрозніваюцца памерамі ад дарослых птушак, хацяі пазасталы дзе-нідзе (асабліва на галаве) пух лёгка выдае, што гэта яшчэ моладзь.

Памеры - памерамі. Але мама патрэбная ў любым узросце:

лета 2015, Гарадзеншчына.

Аўтар - Сяргей Чарапіца