Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Русак. Городской заяц.

Русак.

В городе хотя и бывает беспокойно, приходится побегать иногда, зато нет охотников. 02.01.2019 г., Могилев.

Каментары

И у нас, в Смиловичском парке, по сей день живет русачек. Его я видел на стадионе, аллее, около общежития. А следы везде. Вот фото, где был спугнут около коллежской теплицы..

Русак

Ключевое слово в Вашем комментарии "живет". Как-то раньше мы делали геодезическую съемку на территории слабоосвоенного садового товарищества на городской окраине, представлявшего собой чересполосицу обработанных и заросших травой участков. Работали несколько дней и неоднократно наблюдали как две собаки гоняют по огородам русака. Заяц не убегал панически, а бежал с такой скоростью, лишь бы его не схватили. Да и собаки гнались не вовсю прыть. Из этих нечаянных наблюдений я пришел к выводу, что заяц, несмотря на регулярный собачий "пресс" не уходит с территории, что собаки и он прекрасно знают друг друга, что вся эта погоня больше традиционный моцион для обеих сторон, чем охота. Потом я неоднократно замечал, что зайцы живут в городе на подходящих территориях.

Калі чалавек не дапамагае стрэлам, то нават 2 сабакі не могуць зайца дагнаць-загнаць - бачыў аднойчы падобную пагоню, дык сабакі выдахліся хвіліны праз 4-5, прычым заяц яўна трымаўся каналу і далёка ў паля не ўцякаў - нашмат больш манеўраны і з пачуццём фізічнай перавагі трымаўся ад іх на бяспечнай адлегласці.

А мой цюцік як быў малады то разы 2-3 спрабаваў дагнаць, але яўна зразумеў, што не мае шанцаў і цяпер як вынюхае свежы след, то падвізгвае ад хвалявання, але ўжо не бяжыць па следу за зайцам)