Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Сойкі, дубы і запасы на зіму. Частка І

сойка

Як казаў галоўны герой аднаго выдатнага мульціка: "Спелый жёлудь любая свінья слопает!" Таму у дубоў існуе вельмі вялікая розніца ў колькасці жалудоў, якія яны ўтвараюць у розныя гады. Іх амаль няма на канкрэтным дубе 2-3-4 гады, але ў наступны год за безжалудовымі можа быць вельмі шмат - столькі, каб усе іх аматары маглі наесціся і, што вельмі важна для дуба, зрабілі недзе далёка ад яго запасы 'на зіму'. Чым больш жалудоў, тым цяжэй усе з'есці і тым большую колькасць прыхаваных рознымі відамі жывёл жалудоў яны не з'ядуць за зіму ці з-за вялікай колькасці схованак не знойдуць. І менавіта гэтыя жалуды і дадуць пачатак новым дубам на новых месцах.

Стратэгія распаўсюджання дубоў выглядае складанай, але яна выдатна працуе! Зразумела, што самі па сабе жалуды не могуць нікуды адляцець ад бацькоўскага дрэва, максімум - адплыць калі трапяць у раку. Але прарасці там не змогуць. Таму надзея адна - на распаўсюднікаў, якім жалуды павінны смакаваць і быць адпаведнага памеру для праглынання (і наступнай транспартыроўкі ў схованку). А каб смакавалі, дрэву трэба траціць на кожны жолуд параўнальна шмат (карысных) харчовых рэчываў і абалонка павінна быць не надта моцнай - каб спажывальнікі маглі дабрацца да спажыўнай часткі. Таму калі ўжо і раскідваць такое насенне пад дрэвам, дык з упэўненасцю, што ўсё яго з'есці проста не змогуць.

У невялікім скверыку на беразе Нёмана я амаль выпадкова ўбачыў, як розныя віды птушак карыстаюцца сёлета з такога вось ураджайнага сезону ў пяці тамтэйшых, яшчэ зусім нестарых, дубоў.  Аднымі з самых нешматлікіх - яшчэ не бачыў там адначасова больш, чым тры птушкі запар, былі сойкі (Garrulus glandarius). Яны ж былі і самымі асцярожнымі. Часта падляталі пад дубы не наўпрост, а праз 'прамежкавыя пасадкі' на навакольных дрэвах. Але калі ўжо апускаліся на зямлю і дубовае лісце, не абмяжоўваліся адным жалудом, а стараліся 'ўпіхнуць у сябе' як найбольш. Ну а потым адляталі хаваць недзе гэтае 'цяжка нажытае' дабро)

У першы дзень назіранняў я не ўбачыў таго, што яшчэ не ведаў пра соек і дубы, але наступныя дні адкрылі і новыя грані іх 'супрацоўніцтва'.

Гродна, 08-10-2022

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі

Каментары

Цікава, што атрымалася падгледзець незвычайнага! Часам здаецца, што 'прамежкавыя пасадкі' патрэбны, каб засцерагчы схованкі ад іншых соек ці наадварот прасачыць за імі...

Дзякуй, сапраўды, убачыў там шмат цікавага і новага для сябе - рэшту пакажу пазней.

А наконт 'прамежкавых пасадак' так і ёсць. Толькі я пісаў пра яшчэ 'пустых' птушак, яны таксама ляцяць за жалудамі не наўпрост.