Тыя птушкі, якія ляцелі да нас з зімовак у Азіі і параўнальна нядаўна вярнуліся, актыўна спяваюць на сваіх гнездавых тэрыторыях.
А вось у большасці вераб'іных, якія нікуды не адляталі або вярнуліся з зімоўкі да мая, ужо выляцелі або хутка выляцяць птушаняты. Таму тыя з дарослых птушак, якія могуць і хочуць зрабіць другую спробу ў гэтым сезоне, як раз яе пачынаюць - спяваюць ізноў , шукаюць новага партнёра ці стараюцца ўтрымаць папярэдняга. Ну і пра змены ў сваёй старой - і будучай - тэрыторыі варта падумаць!
Як раз гэта я і назіраю апошнія дні ў паводзінах двух (?) самцоў еўрапейскага ўюрка (Serinus serinus).
Да гэтага мяжой для іх гнездавых тэрыторый яўна 'служыла' самае высокае ў наваколлі дрэва - бяроза. Час ад часу яны прыляталі на яе вяршаліну з супрацьлеглых бакоў і спявалі непрацяглы час. А потым адляталі займацца сваімі птушынымі спарвамі да сябе. Напэўна, ніхто з самцоў не меў сілаў і ахвоты ўключаць яе выключна ў сваю тэрыторыю і пастаянна адстойваць ад суперніка, але пазначыць як мяжу - гэта ж не так цяжка.
І вось сытуацыя змянілася - пачаліся яўныя сутычкі - самцы паачлі прылятаць адзін за адным і адбываюцца пагоні, а нябачная мяжа паміж тэрыторыямі 'новых' пар змясцілася ўжо за бярозу, метраў на 30 і цяпер праходзіць па будынках былога Гарадзенскага бвовара - адзін з самцоў спявае там з правадоў.
А так і самцы, і самкі амаль незаўважна харчуюцца апошні месяц насеннем дзьмухаўцоў - як, дарэчы, і іншыя насеннеядныя нашы віды: зелянушкі, канаплянкі, шчыгелы ды абодва віды вераб'ёў.
красавік і май 2020, Гродна
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ