Шуляк-карагольчык адпачывае

Дакументацыйныя здымкі і відэа

Прайшло толькі пяць дзён з маёй нечаканай сустрэчы з самкай шуляка-карагольчыка (Accipiter nisus) амаль пасярод вуліцы, і вось яшчэ больш нечаканая сустрэча, прычым усяго метрах у 60 па прамой ад папярэдняй!  Я йшоў сваім звычайным маршрутам , звырнуўшы на ціхую вуліцу і амаль прайшоў стары сад, як раптам метрах у шасці ад сябе збоку ў гэтым садзе ўбачыў скрозь галіны самку шуляка-карагольчыка! 

Я падсвядома і насамрэч адхіснуўся і каб не спужнуць яе, адыйшоў на другі бок нешырокай вуліцы, ды яшчэ пад вуглом да птушкі - каб павялічыць адлегласць паміж намі і бачыць яе. .Самка шуляка не звяртала на мяне ўвагі (прычым так было ўвесь час, пакуль яна не адляцела) і я стаў думаць як мне зручней паназіраць і паздымаць яе.  Паціху раскруціў штатыў і стаў выбіраць месца паміж галінамі некалькіх кустоў і дрэваў, за якімі птушка сядзела на старой і раскідзістай  яблыне (?). Часам камера 'разумела' што мне ад яе трэба і наводзіла рэзкасць на галаву птушкі, але нашмат часцей не. Але самка нікуды не спяшалася і нават не мяняла позу.  Час быў на 'памылкі' аўтафокуса. Ацаніць наколькі яна была незаўважнай, можна па здымках, якія паказваюць яе здалёк у садзе. Але насамрэч незаўважнай для ўсіх, акрамя мяне, яна заставалася толькі першыя некалькі хвілін.

Нечакана для мяне (а можа і для яе?) наляцелі вялікія сініцы і пачалі трывожна крычаць навокал. Але іх было няшмат, блізка падлятаць і разглядваць самку шуляка, якая не рэагавала на іх, адважваліся нямногія. Іншыя ж не падляталі бліжэй за метр і прыкладна праз хвіліну пасля пачатку моббінг паступова заканчваўся і сініцы знікалі:

Але гэтыя 'налёты' дробных птушак, у асноўным сініц, пачалі станавіцца рэгулярнымі. Прыкладна кожныя 5-7 хвілін адбывалася 'адкрыццё' небяпечнай для іх драпежніцы, усе крычалі і трачшалі па гэтаму поваду і некаторыя нават падляталі бліжэй. Але самка толькі паварочвала час ад часу голаву і больш ніяк не рэагавала. Моббінг памалу супакойваўся і птушкі суцішваліся і адляталі, каб праз некалькі хвілін з'явіцца зноў.

Я ўсё чакаў нейкай 'акцыі' з боку самкі карагольчыка, але ўсё, чаго дачакаўся за 55 хвілін (што правёў побач), гэта змены яе позы. Птушка павярнулася і села перадам да мяне. Ну і зрэдку чысціла сабе пёры. А потым хутка, па прамой, пераляцела дарогу і скрылася за агарождай вучастка насупраць сада, у якім адпачывала. Але я не шкадую  - паназіраць за такой драпежнай птушкай з 15 метраў амаль гадзіну ў мяне атрымалася ўпершыню.

Гродна, 19-01-2024

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі