Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Вялікія белыя чаплі ў горадзе: Пяцёра смелых

вялікая белая чапля

Тое, што некаторыя з вялікіх белых чапляў (Egretta alba) ужо выкарыстоўваюць вадацёкі і вадаёмы ў 'нашых' гарадах, можа і не павінна асабліва здзіўляць, але здзіўляе. На Нёмане  паміж т.зв. старым і новым мастамі ў Гродна я на прыканцы лета налічыў іх пяць, але гэта мінімум, - столькі бачыў адначасова.

Калі пра некаторыя прыгоды чапляў бліжэй да старога маста я ўжо расказваў ТУТ, то на востраве і касе ля новага маста, яшчэ не. Зразумела, што ў абодвух месцах былі хутчэй за ўсё тыя ж самыя птушкі, але паводзілі яны сябе інакш.

Я назіраў за імі на востраве і касе перад ім каля гадзіны, і толькі адна чапля з пяці актыўна палявала па яго краю, але адбывалася гэта бліжэй супрацьлеглага берагу і калі я выбраў месца для здымак насупраць сярэдзіны вострава, я перастаў яе бачыць. Час быў добра пасля абеду і за папярэднія гадзіны яўна большасць з птушак ужо паспела добра пад'есці) Другая чапля амаль адразу адляцела ўверх па плыні, трэцяя ўсю гадзіну прасядзела высока на дрэве - наводзіла марафет у апярэнні. Дзве ж пазасталыя, здавалася, займаліся 'важнай справай' - вызначалі хто з іх 'кароль гары'. Адна з іх выбрала самы вялікі камень на касе, і працяглы час старалася яго не пакідаць. Праблема, аднак, была ў тым, што зусім недалёка, амаль побач, быў хаця і меншы памерамі, але такой жа вышыні іншы камень. На яго і стала другая чапля пасля пачатку 'гульні'.

Праганяць адна адну са сваіх месцаў стала безсэнсоўна - гэта нічога б не памяняла ў вышыні месца для адпачынку. Тады чаплі пачалі час час часу выцягваць шыю, і сапраўды, станавіліся яўна вышэйшымі, ці, наадварот, прыціскалі, складваючы, да цела і  тады пачыналі выглядаць настолькі драбнейшымі за суседку, што здаваліся іншым, меншым відам. Аднак і гэта параўнальна хутка, здаецца, ім надакучыла і спачатку яны пачалі пазяхаць, шырока адкрываючы дзюбу, а потым адна з іх пайшла гуляць па касе. Хутка да яе далучылася і другая. Бо які сэнс стаяць найвышэй, калі ніхто з супернікаў на цябе не глядзіць і не можа прызнаць твой поспех?

На касе чаплі сталі зусім блізка адна ад адной і ў такім становішчы я іх заставіў.

Нёман у Гродна, 25-08-2022

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі