Шуляк-карагольчык і ўпэўненасць у сaбе

Некалькі разоў пад час назіранняў за паляваннямі драпежнікаў я назіраў падобную карціну: патэнцыйная ахвяра яўна бачыла драпежную птушку, якая набліжалася да яе і ўсім сваім выглядам паказвала, што не баіцца і не будзе ўцякаць.

І драпежнік не траціў свае сілы і час на такіх "ахвяр", бо нават мне было зразумела, што такія ўпэўненыя ў сабе патэнцыйныя ахвяры яўна не стануць лёгкай здабычай.

І вось у пачатку верасня я ўбачыў нешта падобнае, але ў іншым ракурсе.

У цэнтры гораду дзве шэрыя вароны (Corvus corone cornix) спрабавалі напасці ў паветры на самку шуляка-карагольчыка (Accipiter nisus). Звычайна драпежныя птушкі нават памерам з канюха-мышалова стараюцца не задзірацца з шэрымі варонамі калі залятаюць у горад ці на яго ўскрайкі. 

Таму я чакаў, што і шуляк-карагольчык пачне панічныя спробы ўцёкаў. Аднак гэтага не адбылося - самка не баялася варон і праз некалькі секунд пасля пачатку маіх назіранняў нават стала рабіць кароткія выпады ў іх бок, а так амаль без перашкодаў ляцела ў патрэбным ёй кіругку.

І вароны зразумелі, што нічога зрабіць ёй не змогуць - наадварот, могуць яшчэ і атрымаць пашкоджанні калі працягнуць яе пераследаваць.