Студзеньскія арэхі

У добрыя на грэцкія арэхі гады апошнія з іх птушкі знаходзяць і з'ядаюць яшчэ нават у сакавіку. І гэта негледзячы на тое, як інтэнсіўна іх ядуць у першыя месяцы пасля паспявання! Вельмі магчыма, што некаторая частка арэхаў так і застаецца нязнойдзенай і нез'едзенай і пазней, але з пачаткам вясны нашмат даступней становіцца іншая ежа, якую не трэба так упарта шукаць у схованках. Ды і арэхі, схаваныя ў зямлі, хутчэй за ўсё пачынаюць прарастаць і могуць станавіцца неядомымі для птушак.

З пачатку новага году ў мяне былі тры сустрэчы птушак з грэцкімі арэхамі ў горадзе, дзве з шэрымі варонамі (Corvus (corone) cornix) і адна  - з граком (Corvus frugilegus). Прычым вароны з арэхамі сустрэліся хаця і ў розныя дні, але ў тым самым месцы - на беразе Нёмана ў падтопленай высокай вадой пойме.

Першая птушка знайшла арэх дакладна недзе ва ўжо затопленай, хаця і неглыбокай вадой схованцы сярод наваленых у тым месцы валуноў, таму што арэх быў не толькі вельмі цёмны, але і мокры. З'есці яго на месцы варона не рашылася і адляцела са здабычай на другі бераг. Вельмі магчыма, што гэта яна і схавала яго там, дзе і знайшла, бо вароны не вельмі любяць шукаць нешта ў зімовай вадзе, няхай і неглыбока і недалёка ад берагу. Летняя вада - іншая справа.

Другая птушка ў іншы дзень знайшла арэх амаль у тым самым месцы - можа і была той самай варонай? Аднак есці яго не збіралася і перахоўвала знойдзенае там жа, сярод валуноў на падтопленым зімовай паводкай беразе. Але рабіла гэта вышэй і далей ад узроўню вады. Прычым добрае для схованкі месца знайшлося толькі з трэцяй спробы, хаця і на невялічкай прасторы. А для надзейнасці птушка прыкрыла арэх у схованцы невялікімі кавалкамі сухога трыснягу.

А самая цікавая сустрэча адбылася з граком, які з арэхам хадзіў па газону з рэшткамі снегу ў абед (чаму гэта важна - ніжэй). Як хутка аказалася, грак таксама есці сваю здабычу тут і цяпер не збіраўся, а толькі шукаў надзейную схованку. З пятай спробы ў радыюсе прыкладна 50 см знайшоў, падрыхтаваў і схаваў арэх, зверху прыкрыўшы ўсё цвілым лісцем каштана:

Цікава, што нават у кароткі зімовы дзень (студзеньская раніца пачынаецца позна), грак ужо не быў галодны і нават не спрабаваў з'есці грэцкі арэх, а заставіў яго на нейкую будучыню. Прычым, вельмі магчыма, і не сабе - калі яго там знойдзе іншая птушка. Значыць да абеду ён ужо наеўся недзе і нечага так, што хаця яшчэ і шукаў ежу, але ўжо толькі каб схаваць яе 'на потым'.

Гродна, 01-2023

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі