Знойдзеннае месца гнездавання займаецца сокаламі і сёння. Такім чынам гэтае гняздо – самае старое, знойдзенае для драпежных птушак. Тры другіх гнязда гэтых самых вялікіх у Свеце сокалаў, якім больш за 1000 гадоў, таксама знойдзеныя на Грэнландыі. На адным з іх знойдзены пер’я птушкі, якая займала яго больш чым 600 гадоў таму.
Тым не менш, орнітолагі мяркуюць, што пацяпленне клімату можа хутка выгнаць сокалаў з іх “старажытных” наседжаных месцаў.

Сямейная сцэнка сям’і дропаў з птушанём не назіралася ў Вялікабрытаніі з 1832. І вось, у пачатку чэрвеня 2009 г. адразу дзве самкі гэтага глабальна пагражаемага віда птушак паспяхова вывелі птушанят. Гэтая радасная навіна з вялікім уздымам была ўспрынята камандай навукоўцаў і валанцёраў, якая на працягу некалькіх апошніх гадоў прыкладае вялікія намаганні, каб вярнуць на гнездаванне самую цяжкую лятаючую птушку Свету. Для мераў бяспекі месцазнаходжанне гнёздаў трымаецца ў сакрэце.

Парэшткі дыназаўра, адкапанага ў Заходнім Кітаі, праліваюць новае святло на магчымы шлях эвалюцыі костак крыла птушак. Узрост парэштак быў ацэнены на 160 мільёнаў гадоў і новы від атрымаў назву Limusaurus inextricabilis. Добрая захаванасць шкілету гэтага дыназаўра дапамагае праследзіць шлях ад пяціпальцавай канечнасці папярэднікаў птушак да трохпальцавай апошніх.
 Праца, апублікаваная ў часопісе Nature, кажа пра тое, што хутчэй за ўсё ў крылах птушак захаваліся сярэднія тры пальцы, чым скрайнія.

Новая навуковая праца кажа пра тое, што першыя пёры сваім з’яўленнем, напэўна, абавязаныя візуальным дэманстрацыям. Пацверджанне гэтаму было “адкапанае” ў паўночна-усходнім Кітаі, дзе знайшлі парэшткі дыназаўраў узростам 125 мільёнаў гадоў.
Каманда навукоўцаў, артыкул якіх быў апублікаваны ў часопісе PNAS journal, піша пра тое, што іх знаходка дапаможа зразумець паходжанне пер’я.

Адзіны від птушак – эндэмік Брытанскіх астравоў, быў выключаны з Чырвонага спісу рэдкіх і знікаючых відаў жывёл гэтай краіны.
Каралеўскае таварыства абароны птушак (RSPB – партнёр BirdLife у Вялікабрытаніі) прызнала папуляцыю шатландзкага крыжадзюба стабільнай і не адпавядаючай больш статусу “знікаючага віда”. Аднак крыжадзюб – адзін з нямногіх добрых прыкладаў відаў, статус аховы якіх атрымалася знізіць у 2009 годзе. Падрабязней пра  новы Чырвоны спіс Вялікабрытаніі гл. тут: http://www.birdwatch.by/news/345

    З заканчэннем вясны лагічна падышла да заканчэння першая інтэрактыўная акцыя нашага сайта “Сочым за прылётам нашых птушак”, таму варта падвесці вынікі яе і паглядзець, што атрымалася і куды можна рухацца далей. 
Адной з мэт дадзенай акцыі была спроба адсачыць прылёт птушак на Беларусь, у гэтым годзе абмежаваліся толькі Гарадзенскай вобласці (па прычыне станаўлення сайта). Канешне, пра нейкія дакладныя феналагічныя звесткі казаць не прыходзіцца, але агульную карціну атрымаць можна. 

Каманда альпіністаў была выклікана, каб спусціць на зямлю і закальцававць дзьвюх 25-дзённых птушанят вандроўнага сокала ў Норфамберландскім лесе (Northumberland Forest) (Вялікабрытанія).
Папуляцыя гэтага яшчэ некалькі гадоў таму зніклага не толькі на гэтай тэрыторыі, але і амаль па ўсёй краіне сокала цяпер стабільная.

Ніжэй Вы знойдзеце найбольш цікавыя моманты з правілаў нашых калег з Польшчы, некаторыя з нашых правіл можна дапоўніць амаль не змяняючы польскімі пунктамі, некаторыя трошкі змяніць ці падкарэктаваць. Свае меркаванні, калі ласка, размяшчайце ў Каментарах пад гэтым артыкулам (што могуць рабіць нават не зарэгістраваныя карыстальнікі нашага сайту).
 

    К семи чудесам света древности мы относим Египетские пирамиды, висячие сады Семирамиды, храм Артемиды в Эфесе, статую Зевса Олимпийского, мавзолей в Галикарнасе, Колосса Родосского, маяк на острове Фарос. Увы, из старого списка сохранились только Египетские пирамиды.
Идея обновить список пришла в голову режиссёру и музейному куратору Бернарду Веберу. И вот 07.07.07 на специальной церемонии в Лиссабоне было провозглашено 7 новых чудес света : Римский Колизей, Тадж – Махал, Петра – столица Идумеи, статуя Христа Спасителя в Рио – де – Жанейро, Мачу – Пикчу в Перу, Пирамиды Чичен – Ица.

Арганізацыя BirdLife South Africa сфармавала адмысловую працоўную групу, каб захаваць дропаў на тэрыторыі краіны. “З 10 відаў, якія сустракаюцца ў Паўднёва-Афрыканскай рэспубліцы, 6 занесены ў Чырвоную кнігу” – падкрэсліў Марк Андэрсон (Mark Anderson), выканаўчы дырэктар арганізацыі. 

   Па прыкладу Вялікабрытаніі, ў Бразіліі з 2006 году пачалі праводзіць Birdwatching Fair – Фэст-ярмарку для бёдуотчараў. Называецца ён AVISTAR, і штогод збірае ўсё больш наведвальнікаў. Фэст праходзіў у парку Villa-Lobos у адным з найбуйнейшых гарадоў Бразіліі – Сан Паула.

У мінулым месяцы нарэшце друкам выйшла кніга: Дз.Вінчэўскі. Пуцявод па законах прыроды разам з птушкамі. Мн.: АПБ, 2008. – 198 с.
 Падрыхтаваная сябрамі АПБ з Гродзенскага абласнога аддзялення дзякуючы Амбасадзе Вялікабрытаніі ў Рэспубліцы Беларусь і Каралеўскаму таварыству абароны птушак (RSPB). Яе папяровы наклад прадугледжваецца распаўсюджваць сярод настаўнікаў-сябраў АПБ на адмысловых семінарах, прысвечаных інтэрактыўным методыкам навучання.
А з 13 чэрвеня, дзякуючы зацікаўленасці і падтрымцы адукацыйнага партала www.nastaunik.info , электронны варыянт кнігі ў фармаце pdf (6,91 Мб) кожны можа спампаваць тут: http://nastaunik.info/files/f/320_Puciavod.pdf

Інтэрнэт-сайт www.xeno-canto.org быў задуманы і пачаў стварацца яшчэ 4 гады таму спачатку толькі для некамерцыйнага распаўсюджання галасоў птушак з абодвух Амерык. Аднак праект стаў з часам настолькі папулярным, што цяпер па колькасці наведвальнікаў займае 22 месца ў рэйцінгу бёрдуотчарскіх сайтаў і мае вялізарную калекцыю галасоў птушак практычна з усяго Свету.

Па інфармацыі, атрыманай ад вугорскіх калег, адзін з сокалаў-балaбанаў, памечаны спадарожнікавым GPS-перадатчыкам, зноў заляцеў на поўдзень Беларусі.
Цікава, што менавіта гэты малады самец, які атрымаў імя Лехель, амаль год таму ў сярэдзіне чэрвеня таксама правёў некалькі дзён на Палессі, а ўпершыню заляцеў у нашу краіну ў траўні мінулага года. Трохі раней за Лехеля ў Беларусь заляцеў іншы малады самец балaбана – Барнабас.

Новая справаздача сцвярджае, што паміж 2000 і 2008 гг. колькасць марскіх птушак тут зменшылася ў сярэднім на 19%.
Прадстаўнік адной з арганізацый, якая рыхтавала справаздачу, праф. Колін Гэлбрэйф (Colin Galbraith) са Scottish Natural Heritage (SNH) амаль пэўна галоўнай прычынай гэтай негатыўнай тэндэнцыі лічыць недахоп ежы з-за моцнага змяншэння колькасці дробных відаў рыбы, найперш пясчанак (Ammodytes spp.).
SNH сцяврджае, што хутчэй за ўсё на рыбу падзейнічала падвышэнне тэмпературы марской вады. Ў сваю чаргу меншая колькасць даступнай для птушак рыбы прывяла з года ў год да меншай колькасці дарослых птушак, якія змаглі выжыць. Адначасова паднялося на крыло недастатковая колькасць птушанят каб, хаця б замяніць памерлых дарослых птушак.