Упершыню гнездаванне вялікага дзятла (Dendrocopus major) у Ірландзкай рэспубліцы было даказана ў 2009 годзе. Менавіта тады ў лясах у графстве Wicklow было знойдзена 7 гнездавых дуплаў гэтага віду. Усе яны былі паспяховымі.

Паводле агульнага меркавання многіх аўтарытэтных польскіх бёдуотчараў, гэты год надзвычай багаты на рэгістрацыі садовых чаротавак (Acrocephalus dumetorum). Найбольш праўдападобнай прычынай гэтага ёсць, напэўна, значна большая колькасць бёдуотчараў, якія ў начны час даследуюць адпаведныя для віду біятопы. Акрамя гэтага, ў суседніх з Польшчай з усходу краінах павялічыліся колькасць віду.

У Таджыкістане былі знойдзены гняздуючымі птушкі віду, які дагэтуль лічыцца самым малавядомым і загадкавым. Упершыню вялікадзюбая чаротаўка (Acrocephalus orinus) была апісаная як новы від па аднаму экземпляру, здабытаму ў 1867 годзе ў правінцыі Himachal Pradesh (Індыя). Аднак амаль адразу асобны відавы статус здабытай птушкі быў пастаўлены сучаснікамі пад сумнеў.

The environmental organization KuzeyDoga Society (www.kuzeydoga.org) has been monitoring and ringing birds at Aras and Kuyucuk Bird Ringing (Banding) stations in northeastern Turkey's Kars and Igdir provinces. We have so far recorded 322 bird species in the Kars region, over two-thirds of the country’s species, including most of eastern Turkey specialties. 171 bird species have been ringed and both numbers are still rising. A bird list is here: www.kuzeydoga.org/index.php/birdlist   

Адзін з самых звычайных відаў драпежных птушак – сокал-пустальга (Falco tinnunculus) – працягвае змяншаць сваю колькасць ў апошнія гады на Брытанскіх астравах. Такія лічбы, між іншага, прадставіў Брытанскі орніталагічны траст (British Trust for Ornithology (ВТО) у сваёй справаздачы пра ўлікі гняздуючых птушак у мінулым годзе: Breeding Bird Survey 2009.

Адлоў чорнагаловых шчыгелаў (Carduelis carduelis), некалі звычайная з’ява ў Віктарыянскія часы і нелегальная ў сучаснай Брытаніі, цяпер зноў павялічваецца ў маштабах. Ва усходнім Лондане паўночнаафрыканскія абшчыны асабліва часта ловяць гэтых птушак, каб трымаць у якасці спяваючых істот у клетках – як некалі рабілі ў Афрыцы.

Той, хто быў на Люблінскім Палессі ведае, што ў Польшчы няма лепшага месца для гнездавання барадатай кугакаўкі. Многія спадзяваліся на тое, што першыя совы загняздуюць у польскай частцы Белавескай пушчы, таму што недалёка ад нашай мяжы барадатая кугакаўка гняздуе ў беларускай частцы. Але польская частка пушчы не мае таго, што неабходна для гэтага віду – балот.
А балоты ёсць на Палессі, ў лясах Sobiborskich.  І менавіта тут у 2010 годзе ўпершыню загнездавала барадатая кугакаўка, якую многія гады чакалі польскія арнітолагі.
 

Гэтае чучала захоўваецца ў кабінеце біялогіі школы ў в.Радастава (Драгічынскі раён, Берасцейшчына). Ціркушка (Glareola sp.), якую неабходна вызначыць да віду па здымках, здабыта ў навакольлі вёскі некалькі гадоў таму.
Дагэтуль у нашай краіне адзначана толькі стэпавая ціркушка (Glareola nordmanni), якая сустрэта адзінкава на гнездаванні, а таксама зрэдку адзначаецца на пралёце.

Алег Кальчанка,
Заходне-Палескае рэгіянальнае аддзяленне АПБ,
Здымкі аўтара

 Люди в преклонном возрасте... Как найти себя, когда жизнь вступает в заключительную стадию? Чем наполнить свободные минуты, которые, кажется, тянутся бесконечно? Как привнести новый смысл в устоявшиеся будни? Ответы на эти непростые вопросы попыталась найти общественная организация "Ахова птушак Бацькаўшчыны" (АПБ), приступив к реализации беспрецедентного в Беларуси проекта "Птицам все возрасты покорны", поддержанного немецким фондом "Память, ответственность и будущее" и осуществляемого в сотрудничестве с МОО "Взаимопонимание".

В рамках проекта «Эффективное сохранения лесных экосистем заказника «Гусак» с 26 по 28 июля 2010 года на территории заказника состоится полевой обучающий семинар «Эффективное сохранение лесных экосистем – теория и практика».
Биологический (клюквенный) заказник местного значения “Гусак” создан решением исполкома Брестского областного Совета народных депутатов № 164 от 16.05 89 г. на территории Малоритского района Брестской области.

 Общественная организация "Ахова птушак Бацькаўшчыны" (АПБ) приступила к реализации очередного проекта по спасению редких птиц. На этот раз шанс выпал пернатым хищникам, среди которых такие харизматичные виды, как орлан-белохвост и бородатая неясыть. На пересечении Ивацевичского, Ганцевичского и Ляховичского районов Брестской области есть уникальная, чудом сохранившаяся в годы тотальной мелиорации топь – Выгонощанские болота.

 Всем известно, что сова – птица скрытная, обитает в лесу. Сфотографировать ее удается крайне редко. Однако сова, на удивление многих, засветилась в мобильниках и фотоаппаратах жителей Жабинки, которые пришли 3 июля на гулянье в городской парк по случаю Дня Независимости.  Врач районной ветеринарной станции Алексей Ячник прогуливался с десятилетней внучкой. Под липой внучка обнаружила странного большого птенца, который громко угрожающе стучал клювом. Алексей посадил лесную гостью на палку и принес домой.

Пад час адмысловага апытання 10 тысяч дзетак і падлеткаў з 10 краін з усяго свету выбралі тэлебачанне і відэагульні як найбольш важныя для іх. Ратаванне прыроднага асяроддзя апынулася толькі на трэцім месцы. Апытанне ладзіла кампанія Airbus survey сярод маладога пакалення ўзростам 8-15 гадоў з Вялікабрытаніі, Францыі, Германіі, Гішпаніі, ЗША, Японіі, Кітая, Мексікі, Сінгапура і Аўстраліі. Ў кожнай з пералічаных краін апытвалася 1000 дзетак і падлеткаў.

    Эффектыўнае захаванне лясных экасістэмаў
     У рамках праекту “Эффектыўнае захаванне лясных экасістэм заказніка “Гусак”, рэалізуемага сябрамі Брэсцкага абласнога аддзялення ГА “АПБ” пры фінансавай падтрымцы праграмы малых грантаў карпарацыі "ISAR" (США), праводзяцца даследванні асобных частак ЛВПК (лясоў высокай прыродаахоўнай каштоўнасці) Маларыцкага лясгасу ў межах заказніку.

Сучасная гісторыя моа пачалася ў 1839г., калі ў Новай Зеландыі еўрапейцу і гандляру Джону Гаррысу адзін з абарыгенаў-маоры аддаў кавалак незвычайнай косткі, якую перад гэтым знайшоў на беразе ракі. Гаррыс быў натуралістам-аматарам і пераслаў знаходку свайму крэўнаму Джону Руйлу, які працаваў хірургам у Сіднэі (Аўстралія).

Праз нейкі час доктар Руйл прывёз каштоўны экспанат у Еўропу і перадаў Рычарду Оўэну. Праф. Оўэн ужо тады быў знакамітым параўнальным анатомам і працаваў у музеі пры Лонданскім Каралеўскім каледжы хірургаў. Па версіі Руйла, гэта былі рэшткі ад нядаўна зніклага ў Новай Зеландыі арла гіганцкіх памераў, якога маоры называлі movie. Па таму, што Оўэн убачыў, ён адразу зразумеў, што па-першае, гэта не маглі быць парэшткі нядаўна загінулай птушкі, бо костка ўжо часткова акамянела. Па-другое, такая костка не магла належаць птушцы, якая была б здольная да палёту.