Дзікія лебедзі (зусім не па Андэрсану)

    Сёньня вялікай і адмыслова сабранай кампаніяй з 6 чалавек выехалі на кальцаваньне лебедзяў-шыпуноў на сажалкі Азота ля Беражан. Негледзячы на мароз (-15-18С), надвор’е было цудоўнае, сонечнае. Першапачатковы план адлову (з закупкай 15 батонаў белага хлебу) лебедзі апракінулі – прыкладна праз хвілін 15-20 стала зразумела, што хаця хлеб яны і бяруць, аднак злапаць сябе не дадуць. Каментары найлепшых лоўцаў з Берасьця– аказваецца, лебедзі ў вас дзікія – мы, гарадзенскія, успрынялі як камплімент.

   Акрамя амаль 30 дарослых лебедзяў, з якіх урэшце-рэшт нашмат больш працаёмкім метадам усё ж атрымалася злапаць прыкладна палову – 15 асобін, з 4 маладых злапаць не атрымалася ніводнага. 14 былі акальцаваныя, а адзін з самцоў ужо меў металічнае вугорскае і жоўтае пластыкавае кальцо. Цікава было назіраць, як птушкі хутка, ўжо з дpугога разу, зразумелі як ім абыйсьці небяспеку…
Цікава, што убачылі 2 вялікіх бугаёў ў палёце і аднаго на лёдзе другой незамерзлай сажалкі! Там жа плавалі 2 самкі савукоў-луткоў, а потым і прыгажун-самец.
Сустрэлі на фотапаляваньні і Мікалая Гулінскага, які з самай раніцы пасьпеў наздымаць вусатых сініц, якіх налічыў 23 птушкі.
    Сярод іншых цікавостак, па яго словах, трысьняговая стрынатка.
Сярод качак 4 нырка-сівака, гусь (той самы, маладая белалобая, якая часам пералятала адна, а часам з качкамі).
Сярод прыкладна 1500 качак, каля 30 вялікія савукі, часта праляталі над намі 12 самцоў гагалей.
Шэрых чапляў было не шмат – каля 5 птушак.
Вось так, з надзеяй на такі ж, калі не большы заўтрашні посьпех, мы і паехалі дахаты.