КАМЕНТАРЫ

Больш каментароў →

CLUB200

АПОШНІЯ ФОТАЗДЫМКІ

Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Вялікія галубы і вялікія жалуды. Частка ІI

вялікі голуб

Працяг гісторыі, пачатак ТУТ

Вялікія галубы (Columba palumbus) прыляталі пад дубы ў розным складзе, максімальна іх збіралася там 5 асобін. Прычым яны стараліся трымацца паблізу адзін аднаго, хаця месца, дзе выбіраць жалуды, хапала каб збіраць іх і на вялікай адлегласці. Магчыма, што гэта было звязана з пачуццём бяспекі ў групе, а для гэтага трэба было яе ўтварыць і яе трымацца. Добра вядома, што галубы могуць узлятаць па-рознаму ў розных сытуацыях: гучна хлопаюць крыламі і так папярэджваюць пра небяспеку іншых птушак, ці ціха, калі небяспекі няма. Таму атакаваныя птушкі таксама маглі б хлопаннем дапамагчы іншым, але на адлегласці адзін ад аднаго яўна павялічвалася небяспека для такіх аддаленых ад іншых птушак, бо яны маглі б прапусціць прыбліжэнне драпежніка. І хаця патэнцыйных драпежнікаў я там не ўбачыў, можа акрамя сабак, якіх часам выгульвалі без шворкі, шэрыя вароны і гракі яўна стараліся прагнаць галубоў. Не кожны раз, калі сустракаліся разам пад дубамі, але даволі часта.

Для мяне гэтыя атакі канкурэнтаў на галубоў выглядалі як зайздрасць) Справа ў тым,  што галубы без праблем праглыналі жалуды цалкам у адрозненне ад крумкачовых, якім прыходзілася  спачатку разбіваць абалонку жолуда ударамі дзюбы перш, чым дабрацца да ўласна насення і потым працяглы час даставаць яго кавалачкамі, Зразумела, што голуб знаходзіў і з'ядаў не менш 5 жалудоў, пакуль грак ці варона паспявалі з'есці хаця б адзін) Але з іх слабай дзябай у галубоў проста не было іншага выбару, як толькі праглынаць адзін за адным смачныя жалуды)

Тым не менш уявіце сабе наколькі моцным павінен быць мускульны страўнік голуба і колькі там павінна быць гастралітаў, каб расцярушыць і абалонку жалуда, і яго змесціва!..

Часам пасля атак грака ці вароны галубы адляталі далёка і надоўга, а часам пераляталі паблізу і зноў шукалі жалуды. Звычайна знойдзены жолуд не праглынаўся птушкай адразу, а пэўна ацэньваўся-узважваўся на непашкоджанасць змесціва, падымаўся і выпускаўся раз за разам, каб быць павёрнуты ў дзюбе адпаведным чынам і без высілку знікнуць у роце птушкі. Зразумела, калі птушка ацэньвала яго як добры.

09-10.10.2022, Гродна

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі