Апошняя рабіна і першыя амялушкі

Працяг. Пачатак гісторыі ТУТ

Прыкладна праз 40 хвілін пасля таго, як дразды-піскуны (Turdus pilaris) пачалі невялікімі і большымі групамі свае налёты на апошнюю рабіну, я пачуў знаёмы голас і праз секунду ўбачыў як туды ж прыляцелі і амялушкі (Bombycilla garrulus)!

Мінулай зімой я бачыў іх вельмі часта, без сумневаў іх тысячныя часам чароды былі найбольшымі якія я сустракаў за ўсё жыццё, а вось для гэтай зімы гэта стала нашай першай сустрэчай:

Дзейнічалі амялушкі нашмат больш рашуча, чым дразды і як толькі прызямляліся на рабіну, адразу адрывалі і праглыналі ярка-чырвоныя ягады адну за адной, без перапынку. Але і яны адляталі і прыляталі партыямі з дзесяткаў птушак (як і дразды) і пасля харчавання стараліся на рабіне не затрымлівацца. Толькі аднойчы я ўбачыў палёт іх агульнай (?) чародкі паміж дамамі і змог ацаніць іх колькасць у прыкладна сотню птушак.

Хутчэй за ўсё пасля 4 ці 5 прылёту ўсе амялушкі наеліся рабіны і больш на яе не прыляталі. Аднак як і ў мінулыя зімы, яны паказалі, што не зусім (ці не ўсе з іх) прымаюць агульнае рашэнне - адна з амялушак засталася на дрэве сама і адляцела толькі праз хвілін 5, калі вырашыла, што ўжо сапраўды варта гэта зрабіць.