У пошуках гілей! )))

     Багата людзей штогод задаюць мне аднолькавае пытаньне "А гілей зусім не відаць? Яны напэўна зрабіліся рэдкімі?" "Ды не, яны зусім не рэдкія, і пад час амаль кожнай вандроўкі я іх бачу."-адказваю я. Ня вельмі захацелі верыць мне учора дзве знаёмыя маладафронтаўкі - Юля і Кася Пашко. Каб пераканацца ў гэтым яны з радасьцю пагадзіліся паехаць у мінівандроўку, далучыўся да нас яшчэ адзін юнак - знаёмы Дзімы Харковіча - Влад Макарэвіч. І вось мы сёньня робім маладафронтаўскую вылазку ў пошуках гілей.

    Першае месца - ачышчальныя забудовы Жабінкоўскага цукровага завода. Сьнег па калена, сьляды толькі зьвярыныя, моцны вецер, адразу наводзіць на думку маладых бёдуочараў, што не ў казку яны патрапілі. Але іх сэрцы пацяплелі, калі ледзь не з-пад ног пачалі разлятацца казачныя птушкі, якіх у бінокль можна добра разглядзець. Тут і прыгажуні - сінія сініцы, і чарнагаловы шчыгел, цэлых восемь стрынатак-чаротавак прытуліліся на зіму. Ды не адні яны. Вось самец берасьцянкі скокае па лёдзе, да яго далучылася чатыры дразда-піскуна, між трысьнягу пералятае ізноў жа п'яным палётам чорны дрозд. Нажаль, з вадой быў толькі адзін невялічкі стаў, хадзіць па глыбокаму сьнегу пры такім надвор'і не вельмі хацелася, а таксама і гілі нідзе не хацелі паяўляцца, таму вырашылі паехаць туды, дзе я іх заўсёды бачыў...

suMMary па ачышчальных забудовах:

Чорнагаловая сініца 1

Чорнагаловы шчыгел 2

Сіняя сініца 20

Каўка 7

Стрынатка-чаротаўка 8

Звычайная стрынатка 3

Вялікая сініца 5

Канюх-мышалоў 1

Касматаногі канюх 1

Чорны дрозд 1

Дрозд-піскун 4

Берасьцянка 1

Сойка 7

.... а прыехалі мы ў брэскую крэпасьць, усё той жа левы бераг Мухаўца, а затым правы бераг Заходняга Буга.

Ну ўсё, тут дакладна павінны ўбачыць гіляў. Але... Зусім побач плёскаюцца вялікія савукі ў досыць вялікай колькасьці, на дрэвах час ад часу бачым разнастайных сініц, папаўзьня. Крапіўнік вельмі зьдзівіў сваімі памерамі маіх калегаў. А бліжэйшае дрэва дзёўб вялікі стракаты дзяцел, чаму таксама дзівіліся мае сябры. Пакуль глядзелі за дзятлам з-пад суседняга дрэва выскачыў заяц-русак і медленна паплёўся прэч, мы змаглі палюбавацца яго доўгімі вушамі і шэрай шорсткай. 

Крочым далей па глыбокім сьнезе, на якім імкнемся вызначыць сьляды зьвяроў. Гэта - куніца, а вось гэта - гарнастай, а вось і ласка! А гэта!? а гэта - сьляды чароўнага трусіка.

Наперадзе холмскі мост. Глядзім на ім сабралося багата народу, і ўсе яны ўзіраюцца ў раку. Падыходзім бліжэй. О, дзіва! Пад самым мостам сядзіць на лёдзе бабёр. Так вось яна - фотазорка сайту birdwatch.by! Бягу хутчэй на мост, каб зрабіць некалькі кадраў, але ня тут та было. Бобр хаваецца пад вадой. Натоўп разыходзіцца, а мы няспешна крочым у бок Буга. Тут наш зубасты сябра вынырвае з вады і плыве паралельна з намі, перыядычна спрабуючы вылезьці на лёд. Некалькі разоў ён выпаўзае і харчуецца галінамі. Я падыходжу на метраў 10 да яго і фатаграфую. Праз некалькі хьвілін я яму надакучыў, і бобр з вялікай галінай ў зубах правальваецца пад ваду. Мы не сталі больш яго турбаваць, а пайшлі далей.

У туях - вялікі "тусьняк" чыжыкаў. "Ах, гэта тыя пра якіх у кнігах пішуць! Такія яркія!" - захапляецца Кася. "А гэта хто?" - у трох метрах цяробіць маленькія шышкі зелянушка-прыгажуня. Уздымаю галаву, а над ёй займаецца той жа справаю сініца-маскоўка.

Усё праходзіць весела, а гілей усё няма. На Бугу мы заўважаем пару гагалёў, якія ўбачыўшы нас сарваліся ў палёт. "Глядзіце, у першага белыя шчочкі!" Сябры з захапленьнем глядзяць у бінокль.

Час вяртацца назад. Усе ў захапленьні ад нечаканых сустрэчаў крочым да машыны. Я прапаную ўсё ж такі пайсьці тым жа шляхам у надзеі ўбачыць яшчэ гілей. Замёрзлыя сябры пагадзіліся. Ідзем далей, глядзім, а на перадзе стаіць чалавек і ўзіраецца ў бінокль. "Ня можа быць, каб я яго ня ведаў!"- падумаў пра сябе я, і калі прыблізіўся бліжэй напоўніўся радасьцю. Віця Ліхван - мой аднагрупнік! Ён зайшоўшы на наш сайт таксама моцна захацеў паназіраць за зімовай прыродай, таму ён і тут! Разам мы назіраем двух бажанаў, якія пералятаюць над галовамі то ў аднім, то ў іншым накірунку. Не перадаць словамі тыя перажываньні, калі бачыш іх. У бок ад дарогі мітусяцца дразды-піскуны і малады чорны дрозд.

А вось і яны - дзесьці сярод зімовага саду падаюць голас гілі. Дык дзе ж яны? Спрабую вачыма знайсьці даўгачаканыя сілуэты. "Дык вось жа яны!"- радасна сказаў Влад. Сапраўды, два гіля сядзяць прама над галавою. Супэр! Дзяўчаты доўга любуюцца імі.

Развітваемся з Віцьком і крочым да машыны замёрзлыя, але шчасьлівыя )))

suMMary Брэсцкая крэпасьць.

Вялікі савук 12

Сіняя сініца 2

Чорнагаловая сініца 3

Вялікая сініца 12

маскоўка 1

чыж 50

зелянушка 1

папаўзень 2

паўзунок звычайны 1

гіль 4

дрозд-піскун 8

чорны дрозд 2

гогаль звычайны 2

бажан 2

вялікі стракаты дзяцел 2

крапіўнік 1