Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:dz.vincheuski@gmail.com па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: dz.vincheuski@gmail.com

Маладыя шэрыя лескі і чырвоная бузіна

шэрая леска

На жаль, на даступнай мне частцы берагу Нёмана я ведаю толькі два куста чырвонай бузіны (Sambucus racemosa): адзін вялікі і параўнальна стары, які знаходзіцца ў месцы, якое я назваў 'фотазонай' (падрабязней пра яго ТУТ). Аднак на ім сёлета вельмі мала ягад. Другі ж нізкі, малады кусцік з мноствам ягад знаходзіцца на схіле недалёка ад першага куста, небачны з першага і магчыма таму і не зацікавіў ніякіх птушак сваім ураджаем. 

Розныя віды наведваюць стары куст у пошуках ежы, але найбольш цікавая з іх для мяне шэрая леска (Sylvia communis). Справа ў тым, што убачыць гэты від, які любіць хмызнякі і не любіць сядзець нават на іх адкрыта, не так проста. А вось калі яны прылятаюць на бузіну, часам шанцуе паназіраць не толькі як яны спажываюць ягады, але і іншыя паводзіны больш адкрыта:

 

Зразумела, што калі птушка ўжо негалодная - праглынула нейкую колькасць ягад, для яе можа быць важным даследаваць навакольле куста з ежай - можа там знойдзецца іншая ежа, або нейкія ўкрыцці ці нават вада? І хаця ўнутры куста лескі працягваюць рухацца амаль незаўважна, калі адлятаюць з яго, іх нашмат лягчэй назіраць:

 

Даволі хутка, за лічаныя дні, ягады бузіны былі з'едзеныя і цяпер каб ізноў убачыць шэрых лесак, трэба каб моцна пашанцавала.

Гродна, 24 і 28-06-2025

Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі