Новы крыж, але старыя птушкі?

На сёньня дамовіліся глянуць на нішу за статуяй Сьвятой Алены на былым бернардынскім касьцёле, што ў цэнтры Горадні. Справа ў тым, што апошнія гады там гняздуюць сокалы-пустальгі, пры чым апошнія два гады - пад 24-х гадзінным наглядам нашай ІР-камеры.

У мінулым годзе быў зроблены адсвяжаючы рамонт знешняга выгляду касьцёла - між іншым, ён зьмяніў сваю афарбоўку, а таксама былі зьнятыя і рэстаўраваныя драўляныя статуі сьвятых на галоўным фасадзе і Сьвятая Алена была сярод іх. Яе крыж прыйшлося замяніць:

Пад час рамонту касьцёлу самка Алена была вымушана аднойчы заставіць два яйкі з 6ці на 4 гадзіны, таму з іх так і не з'явіліся птушаняты. Аднак 4 першых паспяхова выляцелі. І ўжо пасьля таго, як яны пакінулі гняздо, статуя Сьв. Алены была зьнятая на рэстаўрацыю.

Зразумела, што была пачышчана і ніша за ёй (намі - ад выплюек, будаўнікамі - ад рознага шматгадовага сьмецьця). Таму мы вырашылі зноў зрабіць нішу прывабнай для сакалоў і насыпаць у яе пяску са жвірам. Птушак пакуль бачна не было, і мы з 2-мя вёдрамі з будучым змесьцівам гнездавой нішы падняліся на паддашша, дзе, здавалася, вецер сарве дах.

Ніша пасьля наведваньня галубамі:

Ніша пасьля першага вядра пяску:

Цяпер маем надзею, што птушкі загняздуюць тут і сёлета. І мы зможам зноў назіраць за імі з дапамогай ІР-камеры.

Самае цікавае, што калі мы ўжо аддаліліся ад касьцёлу м на 800, з яго боку ў бок замкаў паляцеў самец пустальгі. Стэфан вярнуўся?