Кожны здымак у галерэі нашага сайту з'яўляецца ўласнасцю аўтара, які яго размясціў (калі не ўказана іншае). Для камерцыйнага выкарыстання любога здымка або яго часткі неабходны пісьмовы дазвол аўтара.
Пры некамерцыйным выкарыстанні спасылка на аўтара і сайт абавязковыя. Звяртайцеся да рэдактара:harrier@tut.by па ўсіх пытаннях
Пры выкарыстанні здымкаў у сацсетках, забаронена размяшчаць больш аднаго здымка з фотасерыі на пост, таксама абавязковы надпіс "больш здымкаў тут:" і далей канкрэтны адрас на знаходжанне фота-серыі на сайце.

All these pictures are copyrighted by the authors. Please respect the time and effort spent in shooting them.
If you have any questions or comments, please let us know: harrier@tut.by

Шэрыя курапаткі ў горадзе: Без панікі. Частка VІIІ

шэрыя курапаткі

Прыквел і частка І, частка ІІ, частка ІІІ, частка IV, частка V, частка VI і частка VII.

Прайшло 2 дні з нашай папярэдняй сустрэчы з сям’ёй шэрых курапатак (Perdix perdix), калі разнатраўны лужок - перадапошняя тэрыторыя для іх харчавання і схованак быў скошаны і застаўся толькі нешырокі пас з вярбы і травы на самым беразе Нёману. Гэта стала апошнім магчымым месцам, дзе я спадзяваўся іх яшчэ сустрэць.

Так і адбылося – з самага ранку ўся сям’я, пара дарослых і 6 роўных з імі памерамі птушанят, рухалася ўздоўж берага па сцежцы, якую за лета пратапталі рыбакі. Бацькі мэтанакіравана йшлі наперад, моладзь жа час ад часу выбівалася з шэрагу, выпрыгвала-выбіралася на кладку троху вышэй сцежкі, але ніжэй набярэжнай і спешна хапала там насенне злакаў, якое навісала над кладкай.

Усе восем птушак спакойна прайшлі пада мной і скрыліся сярод прыбярэжнай расліннасці. Нешта падказала мне, што гэта можа быць апошняя наша сустрэча. Але адбылося зусім нечакана і інакш. Таму – працяг будзе.

Гродна, 25-09-2022

Аўтар – Дзьмітры Вінчэўскі