Сокал-Пустальга on-line 2016-2017: Брэст, Беларусь

А пасля зімоўкі птушаняты вяртаюцца туды дзе нарадзіліся?

А борцікі ў гнёздах хутчэй каб яйкі не вывальваліся калі самка з гнязда злятае. Ну і маленькія птушаняты першы час пасля вылуплення.

Лепш позна, чым ніколі)

Трансляцыя траціць сэнс пасля таго, як птушаняты выляцяць з гнязда. Бо вяртацца будуць на яго толькі першыя дні пасля вылету, а потым за бацькамі будуць перамяшчацца на ўскрайкі гораду дзе яшчэ каля месяца бацькі будуць іх вучыць паляваць і падкармліваць, асабліва першы час - пакуль маладыя яшчэ кепска спраўляюцца з паляваннем.

Аднак у 2017 годзе плануем новую, восьмую трансляцыю. Ды і так у нас адпаведна назве сайта штодня ёсць нешта новае пра дзікіх птушак Беларусі і не толькі - заходзьце! 

наверное поглядим через пару дней как полетят и все. навряд ли вернутся . и стрим закроют

Увогуле гняздо (ў нашым выпадку сокала-пустальгі лепш казаць пра гнездавую нішу) птушкам патрэбна 1) як месца, дзе знаходзяцца яйкі і першы часптушаняты + 2) для цеплаізаляцыі яек і першы час птушанят ад навакольнага асяроддзя + 3) як скрытае месца ад патэнцыйных ворагаў, дзе інкубуюцца яйкі і першы час птушаняты.

Для вывадковых птушак (курыных, гусіных-качыных) яно перстае быць патрэбным адарзу пасля вылуплення птушанят, бо тыя могуць самастойна рухацца за самкай і часта самастойна або з дапамогай бацькоў харчавацца. Ў гнездавых (вераб'іныя) і полувывадковых (драпежныя птушкі, совы, чайкі і многія іншыя) троху складаней.

Пасля таго, як у птушанят развіваецца ўласная хімічная тэрмарэгуляцыя, гняздо ў прынцыпе ім больш непатрэбнае, бо яны могуць вырастаць за гэты час да такіх памераў, што фізічна там усе не памяшчаюцца (часта ў вераб'іных птушак), самцы няма патрэбы іх абаграваць ці закрываць ад сонца, бо ім гэта ўжо непатрэбна = развіваецца ўласная тэрмарэгуляцыя і фізічна самка не ў стане больш гэтага рабіць + падрослыя птушаняты патрабуюць больш ежы і самец (там, дзе пгушанят выкармліваюць абодва бацькі) сам ужо не спраўляецца і самка дапамагае яму ў здабычы ежы для птушанят. У многіх відаў так складваецца, што ўсе гэтыя тры працэсы наступаюць (амаль) у адзін час і таму адбываюцца амаль адначасова.

Часта тыя птушаняты, якія першымі пакінуць гняздо (у вераб'іных і соваў, напрыклад, яшчэ не ўмеючы лятаць) могуць мець перавагу ў тым, што сустрэнуць бацькоў з ежай першымі яшчэ на падлёце да гнязда і перахапіць там. Зразумела, што калі ежы не хапае на ўсіх, такая перавага крытычна важная. Паступова такія птушаняты пасля вылету-выпаду перасоўваюцца ўсё далей ад гнязда ў той бок, адкуль часцей за ўсё прылятаюць бацькі з ежай каб апынуцца бліжэй да іх і першымі сустрэць.

Каб выманіць з гнязда тых, хто не хоча з яго вылятаць, бацькі папросту пачынаюць радзей залятаць на яго, седзячы недзе побач з ежай і такім чынам "прымушаюць" ці стымулююць вылятаць. 

Так што з дня на дзень у гэтых маладых сакалоў пачнецца новы этап у іх жыцці, не менш важны і адказны, чым усе іншыя.

Але менавіта ў першы год самастойнага жыцця гіне найбольш птушак любога віду, і драпежныя тут не выключэнне. Тыя, якія выжывуць, змогуць жыць параўнальна доўга, але такіх будзе няшмат, каля 10- 20% макісмум ад выляцелых.