Гэта быў першы сонечны дзень пасля працяглага шэрагу цёмных і часам даждждлівых, таму я задавальненнем крочыў у бок Нёмана каб там паздымаць птушак. Але на маім шляху ў невялікую і неглыбокую калужыну сеў спачатку адзін, а потым і другі самец дамавога вераб'я (Passer domesticus). Каб не было сонца, наўрацці б я прыпыніўся каб паназіраць і паздымаць іх. Але сонейка і цэлыя каскады пырскаў час ад часу былі, птушкі зусім не баяліся ні мяне, ні іншых пешаходаў побач з сабой (у калужыну ніхто з людзей па зразумелай прычыне на ступаў) і праз некалькі секунд пасля пачатку мокрыя вераб'і выглядалі настолькі камічна. што выбар на іх карысць як фотамадэляў быў зроблены.
Пасля першых вераб'ёў да іх ці на замену сталі далучацца і іншыя. некаторыя спачатку пілі, а толькі потым купаліся (што выглядае лагічна нават для калужыны:)) І ўжо праз хвілін 5-6 пакупаліся не мtнш за тузін птушак, а потым разляцеліся чысціць пер'е і сохнуць на сонейку на суседнія кусты і дрэвы.
Гродна, 24-10-2023
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
Каментары
arktous - 06.11.2023 - 14:21
Чудесные и воробьи и кадры,…
Чудесные и воробьи и кадры, особенно,отражающие движение!