У месцы маіх рэгулярных восеньскіх назіранняў за птушкамі - у скверыку на супрацьлеглым беразе ракі - растуць у адной групе пяць дубоў. Штогод там атрымліваецца рабіць большыя ці меншыя адкрыцці, якія або значна ўдаладняюць мае ўяўленні, або нават змяняюць іх.
Падобным чынам, але хутчэй з батанічнага адкрыцця, пачалося і сёлета. Хаця паўсюль можна прачытаць, што дубы выдатна пладаносяць толькі раз у 3(4) - 6 гадоў, а ў іншыя гады ўраджай або вельмі слабы, або ўвогуле адсутнічае, у 'маіх' дубоў гэта не так - як мінімум 4-ю восень запар яны ўсыпаны жалудамі. Чаму гэта так, я не разумею. Ну а раз ёсць ураджай, нехта павінен яго спажываць. Але гэтая гісторыя яшчэ не пра гэта.
Зусім недалёка ад дубоў на адно з тонкіх дрэваў прыляцелі трое вялікіх галубоў (Columba palumbus). Двое - дарослы і малады - даволі хутка зляцелі і селі на плітку побач, а трэці на працягу наступнай паўгадзіны так і заставаўся там, дзе быў. У маладой птушкі адрастала пер'е на галаве і шыі, белыя плямы яшчэ не раскрыліся напоўніцу . Таму шыя выглядала танчэйшай, як бы выцягнутай у параўнанні з дарослым галубом і з-за гэтага здавалася, што птушка ўвесь час ці то здзіўлена, ці то напалохана.
Абодва галубы хутка пешшу перайшлі дарожку з пліткі і з самага краю газона пачалі хутка адрываць і есці зялёныя часткі невысокіх раслін (не толькі канюшыны):
Калі яны бачылі на сваім шляху жалуды, якія даляцелі туды нейкім чынам з дубоў, яны падымалі кожны, але потым адразу выкідалі і працягвалі спажываць толькі зялёныя лісцікі. Жалудоў ім сустрэлася некалькі, але ніводнага з іх яны не праглынулі. І я падумаў, што хутчэй за ўсё жалуды яшчэ недаспелі і таму галубы так да іх адносяцца - бо гэта адна з іх любімых ежаў увосень. Аднак даволі хутка аказалася, што я памыляўся.
Гродна, 19-09-2025
Аўтар - Дзьмітры Вінчэўскі
- Увайдзіце ці зарэгіструйцеся каб пакідаць каментары.
КАМЕНТАРЫ